10 رئیس جمهور تأثیرگذار تاریخ آمریکا

تاریخ نگاران بر این باورند که از میان مردانی که به مقام ریاست جمهوری ایالات متحده انتخاب شده اند، ۱۰ نفر به عنوان تأثیرگذارترین روسای جمهور شناخته می شوند. برخی از آن ها در برابر بحران های داخلی آزمایش شدند و برخی دیگر با تعارضات بین المللی مواجه شدند، اما همه آن ها بر تاریخ تأثیر گذاشتند.

جورج واشینگتن

جورج واشینگتن (۳۰ آوریل ۱۷۸۹ تا ۴ مارس ۱۷۹۷) به عنوان نخستین رئیس جمهور ایالات متحده و پدر ملت شناخته می شود. او در طول انقلاب آمریکایی به عنوان فرمانده کل خدمت نمود و رياست کنوانسیون قانون اساسی در سال ۱۷۸۷ را بر عهده داشت. به دلیل عدم وجود سابقه ای در انتخاب رئیس جمهور، انتخاب اولین رهبر کشور به اعضای کالج الکترال واگذار شد که دو سال بعد انجام شد.

در طول دو دوره ریاست جمهوری، واشینگتن بسیاری از سنت های امروزی را بنیان گذاری کرد. او به شدت نگران بود که مقام ریاست جمهوری به شکل سلطنتی دیده شود و بر این باور بود که باید به عنوان یکی از مردم شناخته شود. واشینگتن اصرار داشت که او را "آقای رئیس جمهور" بنامند، نه "عالی مقام شما". در دوران او، ایالات متحده قوانین مربوط به هزینه های فدرال را تعیین کرده و روابط خود را با دشمن سابقش، بریتانیا، عادی سازی نمود و زمینه های پایتخت آینده، واشینگتن دی سی، را فراهم ساخت.

توماس جفرسون

توماس جفرسون (۴ مارس ۱۸۰۱ تا ۴ مارس ۱۸۰۹)، سومین رئیس جمهور ایالات متحده، نقش مهمی در تولد این کشور ایفا کرد. او اعلامیه استقلال را تدوین کرده و به عنوان اولین وزیر امور خارجه کشور خدمت کرد.

به عنوان رئیس جمهور، او خرید لوئیزیانا را سازمان دهی کرد که اندازه ایالات متحده را دو برابر کرد و زمینه ساز گسترش به سمت غرب کشور شد. در طول ریاست جمهوری جفرسون، ایالات متحده همچنین اولین جنگ خارجی خود را تحت عنوان جنگ بارباری اول در دریای مدیترانه انجام داد و به طور موقت به لیبی کنونی حمله کرد. در دوره دوم ریاست جمهوری او، معاونش، آرون بر، به جرم خیانت محاکمه شد.

اندرو جکسون

اندرو جکسون (۴ مارس ۱۸۲۹ تا ۴ مارس ۱۸۳۷) به عنوان نخستین رئیس جمهور پوپولیستی کشور شناخته می شود. جکسون که یک مرد خودساخته از مردم بود، به خاطر کسب شهرت در نبرد نیواورلئان در طول جنگ ۱۸۱۲ و سپس علیه سرخ پوستان سمینول در فلوریدا شناخته شده است. اولین تلاش او برای ریاست جمهوری در سال ۱۸۲۴ با شکست نزد جان کوئینسی آدامز به پایان رسید، اما چهار سال بعد، با اختلافی قابل توجه به ریاست جمهوری رسید.

در زمان او، جکسون و هم پیمانان دموکراتش موفق به انحلال دومین بانک ایالات متحده شدند و تلاش های فدرال برای تنظیم اقتصاد را متوقف کردند. او به عنوان یک حامی سرسخت گسترش به سمت غرب، به مدت طولانی بر این مفهوم تأکید داشت که مردم بومی شرق میسیسیپی باید جابجا شوند. هزاران نفر در مسیر اشک ها در برنامه های جابجایی که جکسون اجرا کرد، جان خود را از دست دادند.

جیمز ک. پولک

جیمز ک. پولک (۴ مارس ۱۸۴۵ تا ۴ مارس ۱۸۴۹) یک دوره به عنوان رئیس جمهور خدمت کرد. در زمان او، پولک اندازه ایالات متحده را بیشتر از هر رئیس جمهور دیگری به جز جفرسون از طریق خرید کالیفرنیا و نیومکزیکو به دلیل جنگ مکزیک و آمریکا افزایش داد.

او همچنین اختلافات کشور با بریتانیا درباره مرز شمال غربی ایالات متحده را حل کرد و به واسطه این توافق به ایالات متحده واشینگتن و اورگن و به کانادا بریتیش کلمبیا داده شد. در دوران او، ایالات متحده اولین تمبر پستی خود را صادر کرد و بنیاد بنای یادبود واشینگتن گذاشته شد.

آبراهام لینکلن

اگر نه به خاطر آبراهام لینکلن (۴ مارس ۱۸۶۱ تا ۱۵ آوریل ۱۸۶۵) که در طول جنگ داخلی ریاست کرد، ممکن بود امروز ایالات متحده کاملاً متفاوت به نظر برسد. لینکلن در چهار سال خونین جنگ اردوگاه را راهنمایی کرد، به طور قانونی برده داری را با اعلامیه آزادی لغو کرد و در پایان جنگ بنیاد آشتی با جنوب شکست خورده را گذاشت.

لینکلن زنده نماند تا یک کشور کاملاً متحد را ببیند. او توسط جان ویلکس بوت در واشینگتن دی سی، چند هفته پیش از پایان رسمی جنگ داخلی، ترور شد.

تئودور روزولت

تئودور روزولت (۱۴ سپتامبر ۱۹۰۱ تا ۴ مارس ۱۹۰۹) پس از ترور رئیس جمهور وقت، ویلیام مک کینی، به قدرت رسید. روزولت در ۴۲ سالگی انتخاب شد و جوان ترین فردی بود که به این مقام رسید. در طول دو دوره اش، روزولت از ریاست جمهوری برای پیگیری یک سیاست داخلی و خارجی قوی استفاده کرد.

او مقرراتی برای محدود کردن قدرت شرکت های بزرگ مانند استاندارد اویل و راه آهن های کشور اجرا کرد. همچنین با قانون غذای خالص و دارو، حمایت های مصرف کننده را تقویت کرد که منجر به تأسیس اداره غذا و داروی مدرن شد و نخستین پارک های ملی را ایجاد کرد. روزولت سیاست خارجی تهاجمی را دنبال کرد و به میانجیگری پایان جنگ روس-ژاپن و توسعه کانال پاناما پرداخت.

وودرو ویلسون

وودرو ویلسون (۴ مارس ۱۹۱۳ تا ۴ مارس ۱۹۲۱) دوره اول خود را با وعده حفظ کشور از درگیری های خارجی آغاز کرد. اما در دوره دوم خود، ویلسون ناگهان کشور را به جنگ جهانی اول سوق داد.

پس از پایان جنگ، ویلسون کمپینی پرشور برای ایجاد یک اتحاد جهانی به منظور جلوگیری از درگیری های آینده آغاز کرد. اتحادیه ملل که به عنوان پیش درآمد سازمان ملل متحد شناخته می شود، به دلیل امتناع ایالات متحده از شرکت در آن و رد پیمان ورسای ناکام ماند.

فرانکلین دلانو روزولت

فرانکلین دلانو روزولت (۴ مارس ۱۹۳۳ تا ۱۲ آوریل ۱۹۴۵) طولانی ترین دوره ریاست جمهوری را در تاریخ ایالات متحده داشت. او در عمق رکود بزرگ انتخاب شد و تا مرگش در ۱۹۴۵ در این مقام باقی ماند، تنها چند ماه قبل از پایان جنگ جهانی دوم. در دوران او، نقش دولت فدرال به طور قابل توجهی گسترش یافت.

برنامه های فدرال مربوط به دوران رکود مانند تأمین اجتماعی که در دوران ریاست جمهوری روزولت به تصویب رسید، هنوز وجود دارند و حمایت های مالی اولیه برای آسیب پذیرترین افراد کشور را فراهم می کنند. به دنبال جنگ، ایالات متحده همچنین نقشی برجسته در امور جهانی به عهده گرفت، نقشی که هنوز هم دارد.

هری اس. ترومن

هری اس. ترومن (۱۲ آوریل ۱۹۴۵ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۵۳) پس از خدمت به عنوان معاون رئیس جمهور در دوره پایانی فرانکلین روزولت به قدرت رسید. پس از مرگ روزولت، ترومن ایالات متحده را در طول ماه های پایانی جنگ جهانی دوم هدایت کرد که شامل تصمیم به استفاده از بمب های اتمی جدید بر روی هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن بود.

در سال های پس از جنگ، روابط با اتحاد جماهیر شوروی به سرعت به جنگ سرد تبدیل شد که تا دهه ۱۹۸۰ ادامه یافت. تحت رهبری ترومن، ایالات متحده اقدام به راه اندازی هوایی برلین کرد تا با محاصره شوروی در پایتخت آلمان مقابله کند و طرح مارشال چند میلیارد دلاری را برای بازسازی اروپای جنگ زده ایجاد کرد. در سال ۱۹۵۰، کشور در جنگ کره گرفتار شد که فراتر از دوران ریاست جمهوری ترومن رفت.

دوایت آیزنهاور

در دوران ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور (۲۰ ژانویه ۱۹۵۳ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۶۱)، درگیری در کره متوقف شد و ایالات متحده شاهد رشد اقتصادی چشمگیری بود. چندین نقطه عطف در جنبش حقوق مدنی در دوران آیزنهاور به وقوع پیوست، از جمله تصمیم دادگاه عالی در مورد پرونده براون علیه هیئت آموزش در سال ۱۹۵۴، تحریم اتوبوس های مونتگومری در سال های ۱۹۵۵-۵۶ و قانون حقوق مدنی در سال ۱۹۵۷.

در حین ریاست جمهوری، آیزنهاور قانونی را امضا کرد که سیستم بزرگراه های بین ایالتی و اداره ملی هوانوردی و فضا یا ناسا را ایجاد کرد. در سیاست خارجی، آیزنهاور موضع قوی ضدکمونیستی را در اروپا و آسیا حفظ کرد و زرادخانه هسته ای کشور را گسترش داد و از دولت ویتنام جنوبی حمایت کرد.