زلزله خیز ترین مناطق جهان: نقشه مناطق زلزله خیز در قاره های مختلف

برنامه ارزیابی خطر زلزله جهانی یک پروژه چندساله بود که به وسیله سازمان ملل متحد حمایت می شد و اولین نقشه جهانی یکپارچه از مناطق زلزله خیز را تهیه کرد.

این پروژه به منظور کمک به کشورها برای آمادگی در برابر زلزله های آینده و کاهش آسیب ها و تلفات ناشی از آنها طراحی شده بود. دانشمندان کره زمین را به ۲۰ منطقه فعالیت زلزله تقسیم کردند، تحقیقات انجام دادند و سوابق زلزله های گذشته را بررسی کردند.

نتایج به بزرگ ترین مناطق زلزله خیز روی زمین مانند کمربند بزرگ زلزله دنیا در اطراف اقیانوس آرام، معروف به "حلقه آتش" اشاره دارد. مناطق مهم دیگر شامل کمربند زلزله آلپیده است که از رشته کوه های هیمالیا و مدیترانه عبور می کند و دره میانه اقیانوس اطلس که بیشتر آن در زیر آب در اقیانوس اطلس قرار دارد.

نقشه خطر زلزله جهانی

نتیجه این پروژه دقیق ترین نقشه فعالیت زلزله جهانی تا به امروز بود. اگرچه پروژه در سال ۱۹۹۹ به پایان رسید، داده هایی که جمع آوری شده هنوز در دسترس است، از جمله نقشه های مناطق زلزله خیز فعال در دنیا.

آمریکای شمالی

چندین منطقه بزرگ زلزله در آمریکای شمالی وجود دارد. یکی از برجسته ترین آنها در سواحل مرکزی آلاسکا واقع شده است و به سوی شمال به آنچوراج و فرای بانکس امتداد می یابد. در سال ۱۹۶۴ یکی از قوی ترین زلزله های تاریخ معاصر با قدرت ۹.۲ ریشتر در صدای پرنس ویلیام آلاسکا رخ داد.

منطقه دیگری از فعالیت در امتداد سواحل از بریتیش کلمبیا تا شبه جزیره باخا کالیفرنیا قرار دارد، جایی که صفحه اقیانوس آرام در برابر صفحه آمریکای شمالی قرار می گیرد. دره مرکزی کالیفرنیا، منطقه خلیج سان فرانسیسکو و بخش بزرگی از جنوب کالیفرنیا با گسل های فعال تلاقی دارد که منجر به زلزله های قابل توجهی شده است، از جمله زلزله ای با قدرت ۷.۷ که در سال ۱۹۰۶ سان فرانسیسکو را ویران کرد.

در مکزیک، یک منطقه زلزله فعال از سمت غرب سیراها به سمت ساحل اقیانوس آرام از نزدیک پوئرتا والارتا به مرز گواتمالا ادامه دارد. در واقع، بیشتر سواحل غربی آمریکای مرکزی به لحاظ زلزله ای فعال است، زیرا صفحه ککوس در برابر صفحه کارائیب قرار می گیرد. لبه شرقی آمریکای شمالی را می توان با توجه به آرامش اش مقایسه کرد، اگرچه یک منطقه کوچک فعالیت در نزدیکی ورودی رود سن لوران در کانادا وجود دارد.

آمریکای جنوبی

پرفعال ترین مناطق زلزله در آمریکای جنوبی در طول مرز اقیانوس آرام قاره کشیده شده اند. یک منطقه زلزله قابل توجه دیگر در امتداد سواحل کارائیب کلمبیا و ونزوئلا قرار دارد. فعالیت در اینجا به دلیل تصادف چندین صفحه قاره ای با صفحه آمریکای جنوبی است.

قوی ترین زلزله ای که تاکنون ثبت شده در ماه مه ۱۹۶۰ در مرکز شیلی رخ داد، زمانی که زلزله ای با قدرت ۹.۵ در نزدیکی ساویدرا به وقوع پیوست. بیش از ۲ میلیون نفر بی خانمان شدند و تقریباً ۵,۰۰۰ نفر کشته شدند. نیم قرن بعد، زلزله ای با قدرت ۸.۸ در نزدیکی شهر کونسپسیون در سال ۲۰۱۰ رخ داد. حدود ۵۰۰ نفر جان باختند و ۸۰۰,۰۰۰ نفر بی خانمان شدند و پایتخت شیلی، سنتیاگو، صدمات جدی دید. پرو نیز سهم خود را از تراژدی های زلزله داشته است.

آسیا

آسیا یکی از کانون های فعالیت زلزله است، به ویژه در جایی که صفحه استرالیایی دور جزایر اندونزی می پیچد و همچنین در ژاپن که بر روی سه صفحه قاره ای قرار دارد. در ژاپن زلزله های بیشتری ثبت می شود تا هر جای دیگر روی زمین. کشورهای اندونزی، فیجی و تونگا نیز به طور سالانه تعداد زیادی زلزله را تجربه می کنند. زمانی که زلزله ای به قدرت ۹.۱ در سواحل غربی سوماترا در سال ۲۰۱۴ رخ داد، بزرگ ترین سونامی ثبت شده تاریخ را تولید کرد.

در این سیلاب بیش از ۲۰۰,۰۰۰ نفر جان خود را از دست دادند. سایر زلزله های تاریخی مهم شامل زلزله ای با قدرت ۹.۰ در شبه جزیره کامچاتکا در روسیه در سال ۱۹۵۲ و زلزله ای به قدرت ۸.۶ که در تبت در سال ۱۹۵۰ رخ داد، می باشد. دانشمندان حتی در نروژ نیز آن زلزله را احساس کردند.

آسیای مرکزی یکی دیگر از بزرگ ترین مناطق زلزله خیز جهان است. بیشترین فعالیت در امتداد نوار زمینی است که از سواحل شرقی دریای سیاه تا ایران و سواحل جنوبی دریای خزر امتداد دارد.

اروپا

شمال اروپا عمدتاً از مناطق بزرگ زلزله خالی است، به جز ناحیه ای در نزدیکی ایسلند غربی که به خاطر فعالیت های آتش فشانی اش شناخته شده است. خطر فعالیت زلزله در هنگام حرکت به سمت جنوب شرق به سمت ترکیه و در طول بخش هایی از سواحل مدیترانه افزایش می یابد.

در هر دو مورد، زلزله ها به دلیل فشار صفحه قاره ای آفریقا به سمت صفحه اوراسیا در زیر دریای آدریاتیک ایجاد می شوند. پایتخت پرتغال، لیسبون، تقریباً در سال ۱۷۵۵ توسط زلزله ای با قدرت ۸.۷ ویران شد که یکی از قوی ترین زلزله های ثبت شده است. مرکز ایتالیا و غرب ترکیه نیز کانون های فعالیت زلزله هستند.

آفریقا

آفریقا نسبت به سایر قاره ها دارای مناطق زلزله خیز کمتری است و در بیشتر نواحی صحرای بزرگ و مرکز قاره فعالیت چندانی وجود ندارد. با این حال، مناطق فعالی نیز وجود دارد. ساحل شرقی مدیترانه، از جمله لبنان، یکی از مناطق قابل توجه است. در آنجا، صفحه عربی با صفحات اوراسیا و آفریقا به هم برخورد می کند.

ناحیه نزدیک شاخ آفریقا نیز منطقه ای فعال است. یکی از قوی ترین زلزله های آفریقایی در تاریخ ثبت شده در دسامبر ۱۹۱۰ رخ داد، زمانی که زلزله ای به قدرت ۷.۸ در غرب تانزانیا به وقوع پیوست.

استرالیا و نیوزیلند

استرالیا و نیوزیلند نمونه ای از تضاد زلزله ای هستند. در حالی که قاره استرالیا به طور کلی دارای خطر زلزله کم تا متوسط است، همسایه جزیره ای کوچکتر آن یکی از نقاط داغ زلزله در جهان است. قوی ترین زلزله نیوزیلند در سال ۱۸۵۵ رخ داد و اندازه گیری آن ۸.۲ ریشتر بود. بر اساس گفته های تاریخ نگاران، زلزله Wairarapa باعث شد برخی از نقاط منظره به ارتفاع ۲۰ فوت بالاتر برود.

قطب جنوب

در مقایسه با سایر شش قاره، قطب جنوب از نظر زلزله ها کمترین فعالیت را دارد. علت این موضوع این است که بخش بسیار کمی از قلمرو آن روی یا نزدیک به تلاقی صفحات قاره ای قرار دارد. یک استثنا ناحیه اطراف تیرا دل فوئگو در آمریکای جنوبی است، جایی که صفحه قطب جنوب با صفحه اسکوتیا برخورد می کند. بزرگ ترین زلزله قطب جنوب، یک رویداد به قدرت ۸.۱، در سال ۱۹۹۸ در جزایر بالنی، که در جنوب نیوزیلند قرار دارند، رخ داد. اما به طور کلی، قطب جنوب از نظر زلزله ای آرام است.