تاریخچه مختصر تانزانیا: از گهواره بشر تا استقلال
بر اساس یافته‌های علمی، تانزانیا در منطقه دره ریفتی واقع در شرق آفریقا، یکی از خاستگاه‌های اصلی انسان‌های مدرن به شمار می‌رود. علاوه بر کشف بقایای فسیل شده انسان‌تباران، باستان‌شناسان موفق به کشف قدیمی‌ترین سکونتگاه انسانی در آفریقا در این سرزمین شده‌اند. این اکتشافات، تانزانیا را به عنوان گنجینه‌ای ارزشمند برای درک تاریخچه تکامل انسان و شکل‌گیری تمدن‌های اولیه معرفی می‌کند.
کاوش‌های باستان‌شناسی در تانزانیا همچنان ادامه دارد و امید است که یافته‌های جدید، زوایای پنهان دیگری از تاریخچه بشر را آشکار سازند و جایگاه این کشور را به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز تمدنی جهان باستان تثبیت کنند.
تاریخچه تانزانیا: از کوچ بانتوها تا استقلال
تاریخ تانزانیا، داستانی پر فراز و نشیب از مهاجرت‌ها، تجارت، استعمار و مبارزه برای استقلال است. در حوالی هزاره اول میلادی، اقوام بانتو زبان از غرب و شمال به این منطقه مهاجرت کردند و سکونت گزیدند. بندر ساحلی کیلوآ در حدود سال 800 میلادی توسط بازرگانان عرب تأسیس شد و ایرانیان نیز به طور مشابه در پمبا و زنگبار ساکن شدند. تا سال 1200 میلادی، آمیختگی فرهنگ‌های عرب، ایرانی و آفریقایی منجر به شکل‌گیری فرهنگ سواحیلی متمایز شد.
در سال 1498، واسکو دا گاما در امتداد سواحل تانزانیا حرکت کرد و به زودی این منطقه ساحلی تحت کنترل پرتغالی‌ها قرار گرفت. در اوایل قرن هجدهم، زنگبار به مرکز تجارت برده عمانی-عربی تبدیل شد.
در اواسط دهه 1880، کارل پیترز آلمانی شروع به کاوش در منطقه کرد و تا سال 1891، مستعمره آفریقای شرقی آلمان ایجاد شد. در سال 1890، بریتانیا در پی مبارزه برای پایان دادن به تجارت برده در منطقه، زنگبار را به یک تحت‌الحمایه تبدیل کرد.
پس از جنگ جهانی اول، آفریقای شرقی آلمان به عنوان قیمومیت بریتانیا درآمد و تانگانیکا نامیده شد. اتحادیه ملی آفریقایی تانگانیکا (TANU) در سال 1954 برای مخالفت با حاکمیت بریتانیا تشکیل شد و در سال 1958 به خودگردانی داخلی و در 9 دسامبر 1961 به استقلال دست یافت.
جولیوس نایرره، رهبر تانو، به نخست وزیری رسید و سپس، با اعلام جمهوری در 9 دسامبر 1962، رئیس جمهور شد. نایرره اوجاما را معرفی کرد، شکلی از سوسیالیسم آفریقایی مبتنی بر کشاورزی تعاونی.
زنگبار در 10 دسامبر 1963 استقلال خود را به دست آورد و در 26 آوریل 1964 با تانگانیکا ادغام شد تا جمهوری متحد تانزانیا را تشکیل دهد.
در دوران حکومت نایرره، Chama Cha Mapinduzi (حزب انقلابی دولت) به عنوان تنها حزب سیاسی قانونی در تانزانیا اعلام شد. نایرره در سال 1985 از ریاست جمهوری کناره گیری کرد و در سال 1992 قانون اساسی اصلاح شد تا اجازه دموکراسی چند حزبی داده شود.
