شبه جزیره کره: تاریخچه، تنش‌ها و جغرافیای سیاسی
شبه جزیره کره، با قدمتی دیرینه، از دوران پیش از تاریخ مسکونی بوده و در طول تاریخ، تحت سلطه امپراتوری‌ها و سلسله‌های باستانی گوناگونی قرار داشته است. این سرزمین در ابتدا یکپارچه و تحت نام "کره" شناخته می‌شد، اما پس از جنگ جهانی دوم، به دو بخش مجزا تقسیم شد: کره شمالی و کره جنوبی.
سئول، پایتخت کره جنوبی، به عنوان بزرگترین شهر شبه جزیره کره شناخته می‌شود. پیونگ‌یانگ، پایتخت کره شمالی، نیز از دیگر شهرهای مهم و پرجمعیت این منطقه است.
در سال‌های اخیر، شبه جزیره کره به دلیل افزایش تنش‌ها و درگیری‌ها بین کره شمالی و جنوبی، به کانون توجه رسانه‌ها تبدیل شده است. خصومت‌ها بین این دو کشور سال‌هاست که ادامه دارد، اما در 23 نوامبر 2010، کره شمالی با حمله توپخانه‌ای به کره جنوبی، آتش این تنش‌ها را شعله‌ورتر کرد. این حمله، اولین حمله مستقیم و تایید شده به کره جنوبی از زمان پایان جنگ کره در سال 1953 به شمار می‌رفت. ادعاهایی نیز مبنی بر غرق کردن ناو جنگی "چئونان" کره جنوبی توسط کره شمالی در مارس 2010 وجود دارد، اما کره شمالی مسئولیت این حادثه را نمی‌پذیرد. در واکنش به حمله نوامبر 2010، کره جنوبی با اعزام جنگنده‌ها پاسخ داد و تبادل آتش کوتاهی در دریای زرد رخ داد. از آن زمان تاکنون، تنش‌ها همچنان ادامه داشته و کره جنوبی به طور مرتب با ایالات متحده آمریکا تمرینات نظامی مشترک انجام می‌دهد.
موقعیت جغرافیایی شبه جزیره کره
شبه جزیره کره در شرق آسیا واقع شده و به طول تقریبی 1100 کیلومتر (683 مایل) از بدنه اصلی قاره آسیا به سمت جنوب امتداد یافته است. این شبه جزیره که از سه طرف با آب احاطه شده، با پنج پهنه آبی در ارتباط است: دریای ژاپن، دریای زرد، تنگه کره، تنگه چجو و خلیج کره. مساحت کل این شبه جزیره حدود 219,140 کیلومتر مربع (84,610 مایل مربع) است.
توپوگرافی و زمین‌شناسی شبه جزیره کره
تقریباً 70 درصد از مساحت شبه جزیره کره را کوهستان‌ها پوشانده‌اند. با این حال، در میان رشته‌کوه‌ها، دشت‌هایی با زمین‌های قابل کشت نیز یافت می‌شوند. اما این مناطق محدود بوده و کشاورزی بیشتر در نواحی خاصی از اطراف شبه جزیره متمرکز شده است. مناطق شمالی و شرقی شبه جزیره، کوهستانی‌ترین بخش‌ها هستند و بلندترین قله‌ها نیز در شمال واقع شده‌اند.
بلندترین قله شبه جزیره کره، کوه بائکدو به ارتفاع 2744 متر (9002 فوت) است. این کوه یک آتشفشان خاموش است که در مرز بین کره شمالی و چین قرار دارد.
طول خط ساحلی شبه جزیره کره در مجموع 8458 کیلومتر (5255 مایل) است. سواحل جنوبی و غربی بسیار نامنظم بوده و در نتیجه، این شبه جزیره شامل هزاران جزیره نیز می‌شود. در مجموع، حدود 3579 جزیره در سواحل این شبه جزیره پراکنده شده‌اند.
از نظر زمین‌شناسی، شبه جزیره کره از فعالیت زمین‌شناسی نسبتاً کمی برخوردار است. کوه بائکدو، بلندترین قله آن، آخرین بار در سال 1903 فوران کرده است. علاوه بر این، دریاچه‌های دهانه‌ای نیز در سایر کوه‌ها دیده می‌شوند که نشان‌دهنده فعالیت آتشفشانی در گذشته است. چشمه‌های آب گرم نیز در سراسر شبه جزیره پراکنده هستند. وقوع زمین‌لرزه‌های کوچک در این منطقه غیرمعمول نیست.
آب و هوا
آب و هوای شبه جزیره کره به شدت به موقعیت مکانی بستگی دارد. مناطق جنوبی به دلیل تأثیر جریان آب گرم کره شرقی، نسبتاً گرم و مرطوب هستند، در حالی که مناطق شمالی معمولاً بسیار سردتر هستند زیرا بیشتر آب و هوای آن‌ها از مناطق شمالی (مانند سیبری) می‌آید. کل شبه جزیره تحت تأثیر موسمی آسیای شرقی قرار دارد و بارندگی در اواسط تابستان بسیار رایج است. وقوع طوفان‌های دریایی در فصل پاییز نیز غیرمعمول نیست.
آب و هوای بزرگترین شهرهای شبه جزیره کره، پیونگ‌یانگ و سئول نیز با یکدیگر متفاوت است. پیونگ‌یانگ (واقع در شمال) بسیار سردتر است و میانگین کمترین دمای آن در ژانویه -11 درجه سانتیگراد (13 درجه فارنهایت) و میانگین بیشترین دما در آگوست 29 درجه سانتیگراد (84 درجه فارنهایت) است. میانگین کمترین دما برای سئول در ژانویه -6 درجه سانتیگراد (21 درجه فارنهایت) و میانگین بیشترین دما در آگوست 29.5 درجه سانتیگراد (85 درجه فارنهایت) است.
تنوع زیستی
شبه جزیره کره به دلیل داشتن بیش از 3000 گونه گیاهی، منطقه‌ای با تنوع زیستی بالا محسوب می‌شود. بیش از 500 گونه از این گیاهان، بومی این شبه جزیره هستند و در هیچ جای دیگری یافت نمی‌شوند. توزیع گونه‌ها در سراسر شبه جزیره به دلیل تنوع آب و هوایی و توپوگرافی، بسته به موقعیت مکانی متفاوت است. بر این اساس، مناطق مختلف گیاهی به سه دسته تقسیم می‌شوند: گرم معتدل، معتدل و سرد معتدل. بیشتر مساحت شبه جزیره را منطقه معتدل پوشش می‌دهد.
این بخش مربوط به منابع است.
