آمریکای لاتین کجاست؟ بررسی کشورهای این منطقه و ویژگی های آنها

آمریکای لاتین منطقه ای از جهان است که شامل دو قاره آمریکای شمالی (شامل آمریکای مرکزی و کارائیب) و آمریکای جنوبی می شود. این منطقه شامل ۱۹ کشور مستقل و یک سرزمین غیر مستقل، یعنی پورتو ریکو است. بیشتر مردم این منطقه به زبان های اسپانیایی یا پرتغالی صحبت می کنند، هرچند که در برخی قسمت های کارائیب، آمریکای مرکزی و جنوبی، زبان های فرانسه، انگلیسی، هلندی و کریدول نیز گویش می شود.

به طور کلی، کشورهای آمریکای لاتین هنوز به عنوان "کشورهای در حال توسعه" یا "کشورهای نوظهور" در نظر گرفته می شوند که برزیل، مکزیک و آرژانتین بزرگترین اقتصادها را تشکیل می دهند. جمعیت آمریکای لاتین به دلیل تاریخ مستعمراتی و تعاملات میان اروپاییان، مردم بومی و آفریقایی ها، درصد بالایی از افراد با تنوع نژادی را شامل می شود. علاوه بر این، جمعیت آن نتیجه ای از یک تاریخ بی سابقه از مهاجرت های بین قاره ای است: پس از سال ۱۴۹۲، ۶۰ میلیون اروپایی، ۱۱ میلیون آفریقایی و ۵ میلیون آسیایی به قاره آمریکا آمدند.

• آمریکای لاتین شامل دو قاره، آمریکای شمالی (شامل آمریکای مرکزی و کارائیب) و آمریکای جنوبی است.
• آمریکای لاتین شامل ۱۹ کشور مستقل و یک سرزمین وابسته، پورتو ریکو است.
• بیشتر مردم در این منطقه به زبان اسپانیایی یا پرتغالی صحبت می کنند.

تعریف آمریکای لاتین

آمریکای لاتین منطقه ای است که تعریف آن دشوار است. این منطقه بعضی اوقات به عنوان یک منطقه جغرافیایی در نظر گرفته می شود که شامل تمام جزایر کارائیب، یعنی همه کشورهای نیمکره غربی واقع در جنوب ایالات متحده است، بدون توجه به زبانی که صحبت می شود. از سوی دیگر، برخی آن را به عنوان منطقه ای که در آن زبان رمانس (اسپانیایی، پرتغالی یا فرانسوی) غالب است یا به عنوان کشورهای با تاریخ استعمار ایبری (اسپانیایی و پرتغالی) تعریف می کنند.

بیشترین تعریف محدود، و تعریفی که در این مقاله استفاده می شود، شامل کشورهایی است که در آن زبان اسپانیایی یا پرتغالی به عنوان زبان غالب صحبت می شود. بنابراین، جزایر هایتی و کارائیب فرانسوی، کارائیب انگلیسی زبان (شامل جامائیکا و ترینیداد)، کشورهای انگلیسی زبان سرزمین اصلی مانند بلیز و گویان و کشورهای هلندی زبان نیمکره (سورینام، آروبا و آنتیل های هلند) شامل نمی شوند.

تاریخچه مختصر

قبل از ورود کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲، آمریکای لاتین به مدت هزاران سال توسط گروه های بومی مختلفی ساکن بوده که برخی از آن ها (آزتک ها، مایاها، اینکاها) دارای تمدن های پیشرفته ای بودند. اسپانیایی ها نخستین اروپاییانی بودند که به قاره آمریکا رسیدند و به زودی پس از آن پرتغالی ها که برزیل را مستعمره کردند، در کارائیب فرود آمدند و به طور سریع به گسترش اکتشافات و فتح مناطق آمریکای مرکزی، مکزیک و آمریکای جنوبی پرداختند.

اکثریت آمریکای لاتین بین سال های ۱۸۱۰ تا ۱۸۲۵ از اسپانیا استقلال یافتند و برزیل در سال ۱۸۲۵ از پرتغال استقلال گرفت. از دو مستعمره باقی مانده اسپانیا، کوبا در سال ۱۸۹۸ استقلال خود را به دست آورد و در همین زمان اسپانیا پورتو ریکو را تحت معاهده پاریس به ایالات متحده واگذار کرد که پایان جنگ اسپانیایی-آمریکایی بود.

کشورهای آمریکای لاتین

آمریکای لاتین به چندین منطقه تقسیم می شود: آمریکای شمالی، آمریکای مرکزی، آمریکای جنوبی و کارائیب.

آمریکای شمالی

• مکزیک

با وجود اینکه مکزیک تنها کشور آمریکای شمالی است که بخشی از آمریکای لاتین محسوب می شود، اما یکی از بزرگ ترین و مهم ترین کشورهای این منطقه به شمار می آید. مکزیک بزرگ ترین منبع نه تنها از مهاجران آمریکای لاتین، بلکه از تمامی مهاجران به ایالات متحده است.

آمریکای مرکزی

آمریکای مرکزی شامل هفت کشور است که شش کشور آن به زبان اسپانیایی صحبت می کنند.

• کاستاریکا

کاستاریکا بین نیکاراگوئه و پاناما واقع شده و یکی از پایدارترین کشورهای آمریکای مرکزی است که به دلیل استفاده از توپوگرافی غنی خود برای صنعت اکوتوریسم توانسته است به ثبات برسد.

• السالوادور

السالوادور کوچک ترین کشور، ولی دارای بالاترین چگالی جمعیت در آمریکای مرکزی است. این کشور به همراه گواتمالا و هندوراس به مثلث بدنام "شمالی" تعلق دارد که به علت خشونت و جرم و جنایت های موجود در آن، به ویژه ناشی از جنگ های داخلی دهه ۱۹۸۰ شناخته می شود.

• گواتمالا

گواتمالا به عنوان پرجمعیت ترین کشور آمریکای مرکزی و همچنین متنوع ترین از نظر زبانی شناخته می شود و فرهنگی غنی از تمدن مایا دارد. حدود ۴۰٪ از جمعیت به زبان های بومی به عنوان زبان مادری صحبت می کنند.

• هندوراس

هندوراس با گواتمالا، نیکاراگوئه و السالوادور هم مرز است و متأسفانه به عنوان یکی از فقیرترین (۶۶٪ از مردم در فقر زندگی می کنند) و خشن ترین کشورهای آمریکای لاتین شناخته می شود.

• نیکاراگوئه

نیکاراگوئه بزرگ ترین کشور از نظر مساحت در آمریکای مرکزی است و همچنین فقیرترین کشور این منطقه و دومین کشور فقیر در کل آمریکای لاتین محسوب می شود.

• پاناما

پاناما، جنوبی ترین کشور در آمریکای مرکزی، تاریخچه نزدیکی با ایالات متحده داشته، به ویژه به خاطر تاریخچه کانال پاناما.

آمریکای جنوبی

آمریکای جنوبی شامل ۱۲ کشور مستقل است که ۱۰ مورد از آن به زبان های اسپانیایی یا پرتغالی صحبت می کنند.

• آرژانتین

آرژانتین دومین کشور بزرگ و سومین کشور پرجمعیت آمریکای جنوبی، پس از برزیل و کلمبیاست. همچنین دومین اقتصاد بزرگ آمریکای لاتین نیز محسوب می شود.

• بولیوی

بولیوی یکی از کشورهای مرتفع آمریکای جنوبی است و به دلیل جغرافیای کوهستانی خود شناخته می شود. این کشور جمعیت بومی نسبتا زیادی دارد که به ویژه شامل سخن گویان آیمارا و کچوا هستند.

• برزیل

برزیل بزرگ ترین کشور از نظر جمعیت و مساحت در آمریکای جنوبی است و همچنین یکی از قدرتمندترین اقتصادهای جهان محسوب می شود. این کشور تقریباً نیمی از مساحت آمریکای جنوبی را در بر می گیرد و زیستگاه جنگل های آمازون است.

• شیلی

شیلی به خاطر رفاه خود نسبت به سایر کشورهای آمریکای لاتین شناخته می شود و همچنین جمعیتی غالباً سفیدتر و با نسبت کمتری از افراد نژادی مختلط به نسبت اکثر کشورهای این منطقه دارد.

• کلمبیا

کلمبیا دومین کشور بزرگ در آمریکای جنوبی و سومین بزرگ ترین کشور در کل آمریکای لاتین است. این کشور دارای منابع طبیعی غنی از جمله نفت، نیکل، سنگ آهن، گاز طبیعی، زغال سنگ و طلا است.

• اکوادور

اگرچه اکوادور یک کشور متوسط در آمریکای جنوبی است، اما پرجمعیت ترین کشور قاره محسوب می شود و در امتداد خط استوا واقع شده است.

• پاراگوئه

کشور کوچک پاراگوئه دارای جمعیتی نسبتاً همگن است: اکثر افراد از ترکیب نژادی اروپایی و گوارانی (بومی) تشکیل شده اند.

• پرو

پرو به خاطر تاریخ باستانی و امپراتوری اینکا شناخته می شود و چهارمین کشور پرجمعیت در آمریکای جنوبی و پنجمین کشور در آمریکای لاتین است. این کشور به خاطر جغرافیای کوهستانی خود و جمعیت بومی نسبتاً زیادی شناخته می شود.

• اروگوئه

اروگوئه سومین کشور کوچک در آمریکای جنوبی است و مانند همسایه اش آرژانتین، جمعیتی عمدتاً از نژاد اروپایی (۸۸٪) دارد.

• ونزوئلا

ونزوئلا با سواحل طولانی در مرز شمالی آمریکای جنوبی، از نظر فرهنگی شباهت های زیادی با همسایگان کارائیبی خود دارد. این کشور زادگاه "مُی ران" آمریکای جنوبی، سیمون بولیوار است.

کارائیب

کارائیب منطقه ای فرعی است که تاریخ متنوع تری از نظر استعمار اروپایی را دارد: زبان های اسپانیایی، فرانسوی، انگلیسی، هلندی و کریدول در این منطقه صحبت می شود. در این مقاله تنها کشورهای اسپانیایی زبان مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

• کوبا

کوبا آخرین مستعمره اسپانیایی است که استقلال خود را به دست آورده و بزرگ ترین و پرجمعیت ترین کشور در کارائیب است. مانند جمهوری دومینیکن و پورتو ریکو، جمعیت بومی تقریباً در کوبا به طور کامل از بین رفته و نوع اصلی اختلاط نژادی بین آفریقایی ها و اروپایی ها بوده است.

• جمهوری دومینیکن

جمهوری دومینیکن شامل دو سوم شرقی جزیره ای است که استعمارگران اسپانیایی آن را هیسپانیولا نامیدند و به طور تاریخی رابطه تنگاتنگی با یک سوم غربی این جزیره، یعنی هائیتی، دارد. از نظر فرهنگی و زبانی، جمهوری دومینیکن شباهت های زیادی با کوبا و پورتو ریکو دارد.

• پورتو ریکو

جزیره کوچک پورتو ریکو، یک قلمرو مستقل از ایالات متحده است، هرچند که در طول یک قرن گذشته بحث مداومی درباره ادامه این وضعیت یا پیگیری برای کسب مقام ایالتی یا استقلال وجود داشته است. از سال ۱۹۱۷، پورتو ریکویی ها به طور خودکار شهروندی ایالات متحده را دریافت کرده اند، با این حال حق رأی در انتخابات ریاست جمهوری را ندارند.