قتل عام نژادی تولسا: علل، رویدادها و پیامدها
قتل عام نژادی تولسا در سال 1921 یکی از مرموزترین و خشونت آمیزترین حوادث تاریخ آمریکاست که به دلیل نژادپرستی سیستماتیک و فشارهای اجتماعی ناشی از تنش های نژادی، وقوع یافت. این حادثه به عنوان نقطه ای کشتاربار در تاریخ ایالات متحده شناخته می شود و در آن، جامعه سیاه پوست منطقه گرین وود تولسا، که به دلیل شکوفایی اقتصادی خود به "دیوار سیاه" معروف شده بود، به شدت مورد حمله قرار گرفت. در این مقدمه به بررسی علل و زمینه های تاریخی این حادثه، حوادث روزهای تلخ آن و پیامدهای بلندمدت آن خواهیم پرداخت. این رویداد نه تنها تاثیری عمیق بر جامعه سیاه پوستگذار تولسا گذاشت بلکه همچنان به عنوان نمادی از نژادپرستی و عدم تحقق عدالت اجتماعی در ایالات متحده باقی مانده است.
مقدمه
حادثه قتل عام نژادی تولسا، که در تاریخ 31 مه و 1 ژوئن 1921 در تولسا، اوکلاهما به وقوع پیوست، به عنوان یکی از زشت ترین و بدترین جنایات نژادی در تاریخ ایالات متحده شناخته می شود. این واقعه در پی تنش های نژادی که در دوران پس از جنگ جهانی اول درخشید، شکل گرفت. در این زمان، دستاوردهای مالی و اجتماعی جامعه سیاه پوست در گرین وود، که به "دیوار سیاه" شهرت یافته بود، خشم و حسادت سفیدپوستان را برانگیخت. در عرض کمتر از 18 ساعت، جنایات سازمان یافته ای باعث تخریب بیش از 1000 منزل و کسب وکار در این منطقه شد و جان بسیاری از افراد را به خطر انداخت.
این مقاله به بررسی علل، رویدادها و پیامدهای این massacre خواهد پرداخت، همچنین به تحلیل تاریخچه تولسا و تنش های اجتماعی که به وقوع این حوادث منجر شد خواهد پرداخت. هدف ما این است که با نگاهی به تاریخ، عواقب این رویداد را بر جامعه و همچنین تلاش ها برای یادآوری و آشتی در سال های اخیر مورد بررسی قرار دهیم.
تاریخچه تولسا و تنش های اجتماعی
تولسا، اوکلاهما، طی سال های پس از جنگ جهانی اول، شاهد تنش های نژادی و اجتماعی شدید بود. این شهر در دهه 1920 به شدت تحت تأثیر بحران های اقتصادی و تغییرات اجتماعی قرار داشت. با توجه به سابقه ای که در دوران قبل از جنگ داخلی ایالات متحده به ویژه در خصوص برده داری داشت، بسیاری از مستعمره نشینان جنوبی که به تولسا مهاجرت کرده بودند، با عقاید نژادپرستانه و تفکرات برترطلبانه پیشین خود به این منطقه آمده بودند.
در طول این سال ها، کو کلاکس کلان، گروه نژادپرست معروف، دوباره قدرت گرفته و در حال گسترش یافتن بود. حکومتی که تحت تأثیر این تفکرات بود، به طور مداوم و به شکلی سیستماتیک، جوامع سیاه پوست را سرکوب می کرد و زمینه را برای بروز خشونت ها و تنش های نژادی فراهم می آورد. با وجود اینکه تولسا در سال 1907 به عنوان ایالت رسمی اعلام شد، این تنش ها به طور پیوسته در حال افزایش بود؛ چیزی که منجر به اعدام های غیرقانونی و تبعیض های آشکار علیه سیاه پوستان می شد.
با اینکه در طول دهه 1920، تولسا همچنان به رشد اقتصادی خود ادامه داد و منطقه گرین وود به عنوان یک جامعه موفق و شکوفا شناخته شد، اما تضادها و تنش های اجتماعی بیش از پیش در سایه این شکوفایی نهفته بود. این حوادث نهایتاً منجر به بروز ناآرامی ها و کشتارهای گسترده ای شد که نقطه اوج آن، قتل عام نژادی تولسا بود. شرایط اجتماعی و اقتصادی ناپایدار، به معنای دادن دلایل بیشتری برای سفیدپوست ها بود تا به سرکوب و نزاع بپردازند و همین زمینه ساز وقایع تلخ آینده شد.
منطقه «دیوار سیاه»
منطقه گرین وود در تولسا، که به عنوان «دیوار سیاه» شناخته می شود، نماد موفقیت و خودکفایی جامعه سیاه پوست در اوایل قرن بیستم بود. این منطقه در سال های ابتدایی قرن 20 به یک مرکز تجاری و اقتصادی پررونق برای سیاه پوستان تبدیل شد و کسب وکارهای بسیاری که به دست سیاه پوستان اداره می شدند، در آن شاخ و برگ گرفتند. گرین وود به عنوان یک نمونه موفق از توانمندی های اقتصادی و فرهنگی سیاه پوستان ایالات متحده، خانه ای برای فروشگاه ها، تئاترها، مطبوعات، و کلوپ های شبانه بود.
پس از تصویب قوانین جداسازی نژادی و دستورهای محلی متعددی که به بهانه های مختلف سیاه پوستان را از محله های سفیدپوستان دور نگه می داشت، جامعه سیاه پوست در گرین وود جمع شد. اگرچه قانون اساسی ایالات متحده به این جداسازی ها اعتراض کرده بود، اما در واقعیت، این تفکیک ها به طور سیستماتیک و گسترده ای اجرا می شد. به همین دلیل، گرین وود به یک پناهگاه برای سیاه پوستان تبدیل شد، جایی که آنها می توانستند به زندگی طبیعی و کسب و کار خود ادامه دهند.
موفقیت های اقتصادی این منطقه، حسادت و خشم سفیدپوستان، به ویژه در زمان بحران های اقتصادی، را بیشتر می کرد. در واقع، موفقیت جامعه سیاه پوست در گرین وود، نقاط قوت اقتصادی و اجتماعی آنها را بیشتر نمایان می ساخت و این باعث افزایش تنش های نژادی در تولسا شد. در روزهای منتهی به قتل عام نژادی تولسا، احساس نژادپرستی و برتری طلبی به اوج خود رسید و سرانجام این تنش ها به یک فاجعه بزرگ تبدیل شد که جامعه سیاه پوست گرین وود را به خاک و خون کشید.
رویدادهای قتل عام نژادی تولسا
رویدادهای قتل عام نژادی تولسا در تاریخ 31 مه و 1 ژوئن 1921، در نتیجه تنش های نژادی و نارضایتی های موجود در جامعه به وقوع پیوست. این حوادث زمانی آغاز شد که یک جوان سیاه پوست به نام دیک رولند، که در یک فروشگاه کفش کار می کرد، برای استفاده از سرویس بهداشتی به یک ساختمان نزدیک می رود. در این هنگام، او به اشتباه به یک زن سفیدپوست به نام سارا پیج برخورد کرد و این برخورد باعث شد که پیج فریاد بکشد و دیک به طور ناگهانی به هراس بیفتد. این واقعه به سرعت در جامعه سفیدپوست تولسا شایعه شد و منجر به عصبانی شدن تعدادی از افراد سفیدپوست شد.
United States Library of Congress
پس از اینکه خبر دستگیری دیک رولند در روز 1 ژوئن منتشر شد، جمعیت زیادی از سفیدپوستان در مقابل دادگاه تجمع کردند و خواستار اعدام او بودند. در این بین، گروه های سیاه پوست نیز به منظور دفاع از رولند و جلوگیری از وقوع یک اقدام خشونت آمیز به محل تجمع آمدند. در مواجهه با جمعیت سفیدپوست و نارضایتی ها، درگیری های شدید آغاز شد. در واپسین ساعات شب، با آغاز تبادل تیراندازی ها، خشونت ها و آشوب به سطحی بی سابقه رسید.
این خشونت نه تنها در محوطه دادگاه، بلکه به خیابان های منطقه گرین وود کشیده شد و موجب گسترش این خشونت ها به طور کلی در جامعه شد. گروه های سفیدپوست به صورت سازمان یافته به حمله به خانه ها و کسب وکارهای سیاه پوستان پرداختند. در طول این دو روز، این خشونت ها منجر به تخریب بیش از 1000 ساختمان، کشته شدن ده ها نفر و آواره شدن هزاران نفر از ساکنان گرین وود شد. آتش سوزی های عمدی و تیراندازی های بی رحمانه، آنچه را که در تاریخ به عنوان یکی از فاجعه آمیزترین و مرگبارترین ناآرامی های نژادی ثبت شده، رقم زد.
تلفات و خسارات
قتل عام نژادی تولسا نه تنها یک واقعه دردناک و فاجعه آمیز بود، بلکه پیامدهای آن عمیقاً بر جامعه سیاه پوست تولسا تأثیر گذاشت. بر اساس گزارش های مختلف، تعداد تلفات این حادثه بین 36 تا 300 نفر تخمین زده شده است. بسیاری از قربانیان سیاه پوست به دلیل ترس و فشار اجتماعی از جان دادن خود، هویت شان مشخص نشد و در قبرهای بدون نام دفن شدند. برخی منابع اخبار اولیه حتی از 175 کشته گزارش می دهند که شامل 21 سیاه پوست و 9 سفیدپوست می باشد.
علاوه بر تلفات جانی، این واقعه همچنین خسارات مالی و اقتصادی بزرگی به همراه داشت. منطقه گرین وود، که به عنوان «دیوار سیاه» شناخته می شد و مرکزی برای کسب وکارهای سیاه پوست بود، تقریباً به طور کامل تخریب شد. آتش سوزی ها و حملات گروه های سفیدپوست، 1,256 خانه و 191 کسب وکار را نابود کرد. تمامی این خسارات باعث به وجود آمدن فضایی از ناامیدی و ترس در میان ساکنان سیاه پوست تولسا شد که به سختی قادر به بازسازی زندگی خود بودند.
تخمین ها نشان می دهد که مجموع خسارات اقتصادی ناشی از این حادثه حدود 2.25 میلیون دلار بوده است، که در زمان حال معادل نزدیک به 30 میلیون دلار می باشد. این از دست رفتن شدید دارایی ها و منابع، به طور مستقیم بر شکوفایی و پیشرفت جامعه سیاه پوست تأثیر گذاشت و آنها را در موقعیتی آسیب پذیر قرار داد. در حالی که تلاش ها برای بازسازی و احیای گرین وود آغاز شد، بسیاری از ساکنان به دلیل ترس و عدم امنیت روانی، از بازگشت به خانه های خود خودداری کردند.
عواقب و محرومیت ها
قتل عام نژادی تولسا نه تنها یک حادثه فجیع و غم انگیز بود، بلکه عواقب طولانی مدتی به همراه داشت که بر زندگی جامعه سیاه پوست تولسا تأثیر عمیق گذاشت. پس از این حوادث، بسیاری از ساکنان گرین وود که خانه و کسب وکار خود را از دست داده بودند، به شدت دچار آسیب های اقتصادی و اجتماعی شدند. بسیاری از آنها به دلیل ترس از ادامه خشونت، ترجیح دادند که در مناطق دیگر زندگی کنند و این امر منجر به پراکندگی خانواده ها و از دست رفتن ارتباطات اجتماعی شد.
علاوه بر خسارات مالی، جامعه سیاه پوست با عواقب روحی و روانی جدی مواجه شد. احساس ناامیدی و عدم امنیت باعث کاهش اعتماد به نفس و عزت نفس در میان ساکنان تولسا شد. آنها که هزینه های تکان دهنده ای را در این حادثه پرداخت کرده بودند، به تدریج با مسائلی مانند نژادپرستی سیستماتیک، حقایق ناخوشایند تاریخ و نادیده گیری رسانه ها و دولت از وضعیت خود دست و پنجه نرم کردند.
در پی این وقایع، جامعه سیاه پوست شاهد افزایش تفکیک نژادی و قوانین محدودکننده بود. نهادهای دولتی و اجتماعی به جای حمایت از قربانیان این حادثه، به سمت سرکوب و کنترل بیشتر بر جامعه سیاه پوست رفتند. تأسیس شعبه ای از کو کلاکس کلان در اوکلاهما همچنین به افزایش تنش های نژادی و نارضایتی های اجتماعی کمک کرد.
علاوه بر این، حکومت محلی و ملی به طور عمدی تلاش کرد تا جزئیات این فاجعه را نادیده بگیرد و آن را در تاریخ نادیده بگیرد. این موضوع باعث بدتر شدن احساس بی عدالتی در جامعه سیاه پوست تولسا شده و با گذشت سال ها، بسیاری از داستان ها و تجربیات این افراد به فراموشی سپرده شد. به همین دلیل، برقراری عدالت و بازگشت به حقوق ضایع شده هنوز هم یکی از چالش های عمده ای است که جامعه سیاه پوست این منطقه با آن روبه رو است.
کمیسیون قتل عام نژادی تولسا
در سال 1996، با گذشت 75 سال از واقعه مرگبار تولسا، قانون گذاران ایالت اوکلاهوما کمیسیونی به نام «کمیسیون قتل عام نژادی تولسا» را تأسیس کردند. هدف این کمیسیون ایجاد یک حساب تاریخی دقیق از این رویداد و بررسی علل و پیامدهای آن بود. اعضای کمیسیون شامل تاریخ نگاران، جامعه شناسان و افرادی از جوامع محلی بودند که بر روی جمع آوری شواهد و تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به این massacre کار کردند.
کمیسیون به کشف اطلاعات جدیدی درباره جزئیات واقعه و شمار قربانیان پرداخته و با جمع آوری شهادت های شاهدان عینی، تلاش کرد تا روایت دقیقی از آنچه در آن روزهای تلخ اتفاق افتاد ارائه دهد. بررسی ها شامل تحقیق در مورد جایگاه های بالقوه دفن دسته جمعی قربانیان نیز می شد، که محققان چهار موقعیت را برای این کار شناسایی کردند. با این حال، به دلیل گسست های تاریخی و سیاسی، مدتها زمان برد تا حقیقت های مربوط به این واقعه به صورت عمومی شناخته شود.
کمیسیون همچنین در سال 2001، با انتشار یک گزارش، توصیه های خود را برای جبران خسارت به قربانیان زنده و نسل های آینده آنها ارائه کرد. این گزارش به صراحت اعلام کرد که دولت اوکلاهوما و بخش های محلی باید به مسئولیت های خود در قبال قربانیان این فاجعه پاسخگو باشند. این توصیه شامل پرداخت 33 میلیون دلار به قربانیان و بازماندگان آنها بود، اما متأسفانه هیچ اقدامی از سوی قانون گذاران صورت نگرفت و هیچ جبرانی به قربانیان پرداخت نشد.
در سال 2020، تعدادی از محققان اوکلاهوما از کشف بقایای انسانی در یکی از مکان های مورد نظر دفن اجرا کردند که نشان دهنده بی توجهی به تاریخ و فراموشی قربانیان بود. با تمام این تفاسیر، کمیسیون قتل عام نژادی تولسا نقشی مهم در بازگرداندن حقیقت به تاریخ و جمع آوری خاطرات قربانیان ایفا کرد و به تدریج به عنوان یک نقطه عطف در تلاش های مربوط به آشتی و عدالت اجتماعی شناخته شده است.
