پلیوپیتکوس: راز میمون گمشده عصر میوسن | Pliopithecus

پلیوپیتکوس (Pliopithecus) که در زبان یونانی به معنای "میمون پلیوسن" است، موجودی با ابعاد جالب توجه بود. این نخستیسان منقرضشده که حدود 15 تا 10 میلیون سال پیش، در دوران میوسن میانی، در جنگلهای اوراسیا سکونت داشت، قدش به حدود سه فوت (تقریباً 90 سانتیمتر) و وزنش به حدود 50 پوند (تقریباً 23 کیلوگرم) میرسید.
ویژگیهای ظاهری پلیوپیتکوس: صورت کوتاه با چشمان درشت، بازوها و پاهای بلند از مشخصههای اصلی این میمون گیاهخوار بودند. رژیم غذایی پلیوپیتکوس عمدتاً شامل برگها بود.
با وجود نامش که به عصر پلیوسن اشاره دارد، پلیوپیتکوس در واقع در دوران میوسن زندگی میکرد و این موضوع، یکی از ابهامات مربوط به این گونه است.
پلیوپیتکوس: نخستین شناساییشده، کمترین درکشده
پلیوپیتکوس، با اینکه از اولین نخستیسانان ماقبل تاریخی است که شناسایی شده و فسیل دندانهایش از اوایل قرن نوزدهم مورد مطالعه قرار گرفته، اما یکی از گونههایی است که درک ما از آن بسیار محدود است. نامگذاری آن هم جای سوال دارد؛ "میمون پلیوسن" در حالی که در دوران میوسن زندگی میکرده!
ابهامات تبارشناسی پلیوپیتکوس: زمانی تصور میشد پلیوپیتکوس نیای مستقیم گیبونهای امروزی است و بنابراین، یکی از نخستین میمونهای راستین به شمار میرود. اما کشف پروپلیوپیتکوس (Propliopithecus) که حتی قدیمیتر است، این نظریه را رد کرد. پیچیدگی موضوع از این هم بیشتر است؛ پلیوپیتکوس تنها یکی از بیش از دو دوجین میمون با ظاهر مشابه در دوران میوسن اوراسیا بود و ارتباط دقیق آنها با یکدیگر هنوز مشخص نیست.
ویژگیهای فیزیکی و رفتاری: به لطف کشف فسیلهای جدید در دهه 1960، اطلاعات بیشتری در مورد پلیوپیتکوس، فراتر از شکل آرواره و دندانهایش، به دست آمده است. این میمون ماقبل تاریخ، بازوها و پاهایی با طول تقریباً یکسان داشت که باعث میشود مشخص نباشد آیا از روش "بازوآوری" (یعنی تاب خوردن از شاخهای به شاخه دیگر) استفاده میکرده است یا خیر. چشمان بزرگش نیز به طور کامل رو به جلو قرار نداشتند و این موضوع، ابهاماتی را در مورد میزان دید استریوسکوپی آن ایجاد میکند. با این حال، از روی دندانهایش میدانیم که پلیوپیتکوس یک گیاهخوار نسبتاً آرام بوده و از برگ درختان تغذیه میکرده و احتمالاً از حشرات و حیوانات کوچکی که خویشاوندان همهچیزخوارش از آنها لذت میبردند، دوری میجسته است.