بررسی رؤسای‌جمهور یک دوره‌ای آمریکا و دلایل شکست آن ها در انتخاب مجدد

در طول تاریخ آمریکا، تقریباً دوازده رئیس جمهور یک دوره ای که برای انتخاب دوباره نامزد شده اند، از سوی رای دهندگان رد شده اند؛ از این تعداد تنها چهار نفر از زمان جنگ جهانی دوم به این سرنوشت دچار شده اند. آخرین رئیس جمهور یک دوره ای آمریکا، دونالد ترامپ، جمهوری خواهی بود که در سال ۲۰۲۰ در انتخابات به جو بایدن، دموکرات، باخت.

آیا چهار سال زمان کافی است تا رئیس جمهورهای جدید خود را به عنوان فرمانده کل قوا نشان دهند و شایسته انتخاب برای دوره دوم باشند؟ با توجه به پیچیدگی فرآیند قانون گذاری کنگره، در تنها چهار سال برای یک رئیس جمهور سخت است که تغییرات واقعی و قابل مشاهده ای را به وجود آورد. به همین دلیل، برای رقیبانی مانند بیل کلینتون که توانست incumbent جورج هربرت واکر بوش را شکست دهد، آسان است که از آمریکایی ها بپرسند: "آیا اکنون بهتر از چهار سال پیش هستید؟"

دیگر رئیس جمهورهای یک دوره ای آمریکا در تاریخ چه کسانی هستند؟ چرا رای دهندگان به آنها پشت کردند؟ نگاهی بیندازیم به ۱۰ رئیس جمهور آمریکایی که بعد از یک دوره حضور در دفتر ریاست جمهوری، نتوانستند در انتخابات مجدد پیروز شوند.

دونالد ترامپ

دونالد جی. ترامپ، جمهوری خواه، رئیس جمهور ۴۵ام ایالات متحده بود که از ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ خدمت کرد. او در انتخابات ۲۰۲۰ به جو بایدن، که پیش تر از ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ تحت ریاست جمهوری باراک اوباما معاون رئیس جمهور بوده است، باخت.

ترامپ در انتخاباتی جنجالی در کشوری عمیقاً تقسیم شده شکست خورد. چهار سال ریاست جمهوری او با سیاست های بین المللی انزواطلبانه، جنجال ها و رسوایی های داخلی، تغییرات فراوان در رهبری دولت، یک نبرد مداوم با رسانه ها، یک جلسه استیضاح و تنش های نژادی گسترده مشخص شد.

اگرچه اداره ترامپ در سال های اول دوره اش موفق به کسب برخی دستاوردهای مالی شد، اما تا سال ۲۰۲۰ کشور با بدترین بحران اقتصادی از زمان رکود بزرگ مواجه شد که به دلیل شیوع بیماری جهانی COVID-19 در ایالات متحده به وجود آمد. ترامپ به شدت به خاطر مدیریت این پاندمی، که منجر به مرگ صدها هزار آمریکایی شد، مورد انتقاد قرار گرفت، اما او هنوز توانست ۴۷ درصد آراء عمومی را کسب کند که حاکی از حمایت قوی از سوی پیروان جمهوری خواهش بود.

جورج هربرت واکر بوش

جورج هربرت واکر بوش، جمهوری خواه، رئیس جمهور ۴۱ام ایالات متحده بود که از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۹۹۲ به ويليام جفرسون کلینتون، دموکرات، باخت، که به دو دوره کامل ریاست جمهوری ادامه داد.

بیوگرافی رسمی بوش در کاخ سفید اینگونه توصیف می کند که او نتوانست با نارضایتی های داخلی ناشی از یک اقتصاد رو به افول، افزایش خشونت در شهرهای داخلی و ادامه کسری بودجه بالای دولت مقابله کند: "با وجود محبوبیت بی سابقه اش از این پیروزی نظامی و دیپلماتیک، بوش نتوانست نارضایتی های داخلی را تحمل کند." در نهایت، او در سال ۱۹۹۲ در انتخابات مجدد به دموکرات ویلیام کلینتون باخت.

جیمی کارتر

جیمی کارتر، دموکرات، رئیس جمهور ۳۹ام ایالات متحده بود که از ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۹۸۰ به جمهوری خواه رونالد ریگان باخت که به دو دوره کامل ریاست جمهوری ادامه داد.

بیوگرافی کارتر در کاخ سفید چندین عامل را به عنوان دلایل شکست او ذکر می کند، که یکی از مهم ترین آنها، حادثه گروگان گیری کارکنان سفارت آمریکا در ایران بود که در ۱۴ ماه آخر دوره کارتر در خبرها به شدت مورد توجه قرار گرفت: "عواقب نگه داشتن آمریکایی ها به عنوان گروگان در ایران، به همراه ادامه تورم در داخل کشور، به شکست کارتر در سال ۱۹۸۰ کمک کرد." با این حال، او همچنان مذاکرات دشوار درباره گروگان ها را ادامه داد.

ایران ۵۲ آمریکایی را در همان روزی که کارتر از مقام خود کناره گیری کرد، آزاد کرد.

جرالد فورد

جرالد ر. فورد، جمهوری خواه، رئیس جمهور ۳۸ام ایالات متحده بود که از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۹۷۶ به دموکرات جیمی کارتر باخت که به عنوان رئیس جمهور یک دوره ای دیگر درآمد.

بیوگرافی او در کاخ سفید می گوید: "فورد با وظایف تقریباً غیرقابل شکست مواجه بود." او باید با چالش های مربوط به کنترل تورم، احیای اقتصاد ناپایدار، حل کمبودهای انرژی مزمن و تلاش برای حفظ صلح جهانی مقابله می کرد. در نهایت، او نتوانست بر این چالش ها غلبه کند.

در واقع، جرالد فورد هرگز نمی خواست رئیس جمهور باشد. وقتی معاون رئیس جمهور ریچارد نیکسون، اسپایرو اگنو، در سال ۱۹۷۳ استعفا داد، فورد توسط کنگره به عنوان معاون رئیس جمهور منصوب شد. وقتی نیکسون به جای مواجه شدن با استیضاح به خاطر دخالتش در رسوایی واترگیت استعفا داد، فورد که هرگز برای این مقام نامزد نشده بود، در نهایت برای باقی مانده دوره نیکسون به عنوان رئیس جمهور خدمت کرد. فورد به مردم آمریکا گفت: "من به خوبی آگاهم که شما مرا از طریق رای های خود به عنوان رئیس جمهور انتخاب نکرده اید و بنابراین از شما می خواهم که مرا با دعاهایتان به عنوان رئیس جمهور خود تأیید کنید."

هربرت هوور

هربرت هوور، جمهوری خواه، رئیس جمهور ۳۱ام ایالات متحده بود که از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۳ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۹۳۲ به دموکرات فرانکلین د. روزولت باخت که ادامه دهنده سه دوره کامل ریاست جمهوری بود.

بازار بورس ظرف چند ماه بعد از اولین انتخاب هوور در سال ۱۹۲۸ سقوط کرد و ایالات متحده به رکود بزرگ سقوط کرد. چهار سال بعد، هوور به عنوان مقصر شناخته شد.

بیوگرافی او می گوید: "در عین حال او نظر خود را reiterated کرد که در حالی که مردم نباید از گرسنگی و سرما رنج ببرند، مراقبت از آنها باید به طور عمده یک مسئولیت محلی و داوطلبانه باشد." او افزود: "مخالفانش در کنگره، که احساس می کرد برنامه اش را به نفع منافع سیاسی خود خراب می کنند، او را به ناحق به عنوان رئیس جمهوری بی احساس و بی رحم معرفی کردند."

ویلیام هاوارد تافت

ویلیام هاوارد تافت، جمهوری خواه، رئیس جمهور ۲۷ام ایالات متحده بود که از ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۳ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۹۱۲ به دموکرات وودرو ویلسون باخت که به دو دوره کامل ریاست جمهوری ادامه داد.

بیوگرافی او در کاخ سفید می گوید: "تافت بسیاری از جمهوری خواهان لیبرال را که بعداً حزب پیشرو را تشکیل دادند، با دفاع از قانون پین-آلدریچ که به طور غیرمنتظره ای نرخ های بالا مالیاتی را ادامه می داد، alienated کرد." همچنین او با حمایت از وزیر داخله اش که به شکست در اجرای سیاست های حفاظت از محیط زیست [رئیس جمهور پیشین تئودور] روزولت متهم شده بود، پیشرفت طلبان را بیشتر مضطرب کرد.

وقتی جمهوری خواهان تافت را برای دوره دوم نامزد کردند، روزولت از حزب جمهوری خواه خارج شد و رهبری پیشروها را بر عهده گرفت و این امر به انتخاب وودرو ویلسون منجر شد.

بنجامین هاریسون

بنجامین هاریسون، جمهوری خواه، رئیس جمهور ۲۳ام ایالات متحده بود که از ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۳ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۸۹۲ به دموکرات گروور کلیولند باخت که به دو دوره کامل ریاست جمهوری ادامه داد، هر چند نه به طور متوالی.

دولت هاریسون از نظر سیاسی با مشکلاتی مواجه شد، چرا که یک مازاد مالی قابل توجه در خزانه به طور ناگهانی محو شد و به نظر می رسید که رونق اقتصادی نیز در حال از بین رفتن است. انتخابات کنگره در سال ۱۸۹۰ دموکرات ها را به قدرت رساند و رهبران جمهوری خواه تصمیم به کنار گذاشتن هاریسون گرفتند، هرچند او از طریق همکاری با کنگره در زمینه قوانین حزبی تلاش کرده بود. حزب او در سال ۱۸۹۲ دوباره او را نامزد کرد، اما او در برابر کلیولند شکست خورد.

گروور کلیولند

گروور کلیولند، دموکرات، رئیس جمهور ۲۲ام و ۲۴ام ایالات متحده بود که از ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۹ و ۱۸۹۳ تا ۱۸۹۷ خدمت کرد. بنابراین او به طور تکنیکی به عنوان یک رئیس جمهور یک دوره ای محسوب نمی شود. اما از آنجایی که کلیولند تنها رئیس جمهوری است که دو دوره متوالی چهار ساله را بدون وقفه خدمت کرده است، جایگاه مهمی در تاریخ ایالات متحده دارد و در انتخاب مجدد اولیه اش در سال ۱۸۸۸ به بنجامین هاریسون، جمهوری خواه، باخت.

بیوگرافی او می گوید: "در دسامبر ۱۸۸۷ از کنگره خواست تا تعرفه های حمایتی بالا را کاهش دهد." او در پاسخ به این که به او گفته بودند که به جمهوری خواهان موضوع موثری برای کارزار انتخاباتی ۱۸۸۸ داده، گفت: "فایده ای ندارد که انتخاب شوی یا دوباره انتخاب شوی مگر اینکه به چیزی متعهد باشی؟"

مارتین ون بیورن

مارتین ون بیورن به عنوان هشتمین رئیس جمهور ایالات متحده از ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۱ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۸۴۰ به ویلیام هنری هاریسون، عضو حزب ویگ، باخت که پس از به عهده گیری این مقام به سرعت فوت کرد.

بیوگرافی کاخ سفید او می گوید: "ون بیورن در سخنرانی آغازین خود به بحث در مورد آزمایش آمریکایی به عنوان مثالی برای سایر نقاط جهان اختصاص داد. کشور در ابتدا رونق داشت، اما کمتر از سه ماه بعد، پانیک اقتصادی ۱۸۳۷ این رونق را متزلزل کرد."

"او با اعلام این که دلیل پانیک بی احتیاطی در کسب و کار و گسترش بیش از حد اعتبار بود، خود را به حفظ سلامت مالی دولت ملی وقف کرد." با این حال، او در انتخابات دوباره شکست خورد.

جان کوئینسی آدامز

جان کوئینسی آدامز ششمین رئیس جمهور ایالات متحده بود که از ۱۸۲۵ تا ۱۸۲۹ خدمت کرد. او در انتخابات مجدد ۱۸۲۸ به اندرو جکسون باخت، پس از این که مخالفان جکسونی او را به فساد و غارت عمومی متهم کردند - "یک آزمایش"، به گفته بیوگرافی اش در کاخ سفید، "که آدامز به راحتی تحمل نکرد."

جان آدامز

جان آدامز، فدرالیست و یکی از پدران بنیان گذار آمریکا، دومین رئیس جمهور ایالات متحده بود که از سال ۱۷۹۷ تا ۱۸۰۱ در این سمت خدمت کرد. بیوگرافی او در کاخ سفید می گوید: "در انتخابات سال ۱۸۰۰، جمهوری خواهان متحد و مؤثر بودند و فدرالیست ها به شدت تقسیم شده بودند." آدامز در انتخابات مجدد ۱۸۰۰ به توماس جفرسون، دموکرات-جمهوری خواه، باخت.

نباید خیلی برای رئیس جمهورهای یک دوره ای احساس تأسف کرد. آنها همان بسته بازنشستگی خوب رئیس جمهوری را دریافت می کنند که رئیس جمهورهای دو دوره ای هم دارند، از جمله حقوق سالانه، دفتر مجهز و چندین مزایا و کمک هزینه دیگر.

در سال ۲۰۱۶، کنگره قانونی را تصویب کرد که قصد کاهش حقوق و کمک هزینه های داده شده به رئیس جمهورهای سابق را داشت. با این حال، رئیس جمهور باراک اوباما، که به زودی خودش رئیس جمهور سابق می شد، این قانون را وتو کرد.

و شاید لیندون جانسون؟

لیندون بی. جانسون به مدت شش سال، از ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۹، ریاست جمهوری کرد، اما او در واقع می تواند به عنوان یک رئیس جمهور یک دوره ای محسوب شود. جانسون در سال ۱۹۶۰ به عنوان معاون رئیس جمهور جان اف. کندی انتخاب شد و پس از ترور کندی در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳، به عنوان رئیس جمهور جانشین او شد.

جانسون در سال ۱۹۶۴ به عنوان رئیس جمهور برای دوره اول خود انتخاب شد و موفق شد کنگره را قانع کند تا بسیاری از پیشنهادات "جامعه بزرگ" خود را برای برنامه های اجتماعی فراگیر داخلی تصویب کند. با این حال، تحت انتقادات فزاینده به خاطر نحوه مدیریت جنگ ویتنام، جانسون ملت را با دو اعلامیه غافل گیرکننده در ۳۱ مارس ۱۹۶۸ شوکه کرد: او اعلام کرد که بمباران های نظامی ایالات متحده بر روی شمال ویتنام را متوقف خواهد کرد و به دنبال پایان مذاکره جنگ خواهد بود، و همچنین او برای دوره دوم نامزد نخواهد شد.

رئیس جمهورهای با طولانی ترین و کوتاه ترین دوران خدمت

تا زمانی که بند ۲۲ قانون اساسی در سال ۱۹۵۱ محدودیت فعلی دو دوره ای ریاست جمهوری را تعیین کرد، فرانکلین د. روزولت، دموکرات، تنها رئیس جمهور ایالات متحده بود که بیش از دو دوره خدمت کرده بود. او برای اولین بار در سال ۱۹۳۲ انتخاب شد و سپس در سال های ۱۹۳۶، ۱۹۴۰ و ۱۹۴۴ نیز دوباره انتخاب گردید و به مدت ۴,۲۲۲ روز در این مقام خدمت کرد و آمریکا را در خلال جنگ جهانی دوم و رکود بزرگ هدایت نمود. روزولت چهار ماه پس از آغاز چهارمین دوره ریاست جمهوری اش در ۱۲ آوریل ۱۹۴۵ درگذشت. پس از تصویب بند ۲۲، روسای جمهور—که اولین آنها دوایت دی. آیزنهاور بود—برای انتخاب به دوره سوم یا انتخاب به دوره کامل دوم پس از خدمت بیش از دو سال از دوره ای که فرد دیگری به عنوان رئیس جمهور انتخاب شده بود، واجد شرایط نیستند.

رکورد نامناسب تر برای کوتاه ترین دوره ریاست جمهوری هم اکنون به ۹ امین رئیس جمهور ایالات متحده، ویلیام هنری هاریسون، تعلق دارد که بعد از انتخاب در سال ۱۸۴۰، تنها ۳۱ روز بعد به علت تیفوس و ذات الریه در ۴ آوریل ۱۸۴۱ درگذشت.