عوامل اصلی رکود بزرگ: بحران اقتصادی 1929 تا 1939 در ایالات متحده

رکود بزرگ از 1929 تا 1939 به مدت ده سال ادامه داشت و بدترین رکود اقتصادی در تاریخ ایالات متحده به حساب می آید. اقتصاددانان و تاریخ نگاران به عنوان علت اصلی این بحران، سقوط بازار سهام در 24 اکتبر 1929 را مطرح می کنند که آغاز این بحران بود. اما واقعیت این است که عوامل متعددی در بروز رکود بزرگ مؤثر بودند و آن فقط به یک رویداد محدود نمی شود.

در ایالات متحده، رکود بزرگ بر ریاست جمهوری هربرت هوور تأثیر گذاشت و منجر به انتخاب فرانکلین دی. روزولت در 1932 شد. روزولت با وعده «قرارداد جدید» (New Deal) به ریاست جمهوری رسید و طولانی ترین دوره تاریخ ایالات متحده را تجربه کرد. این رکود اقتصادی فقط در ایالات متحده محدود نبود و بر بخش های زیادی از جهان توسعه یافته تأثیر گذاشت. یکی از عوامل رکود در اروپا، قدرت گیری نازی ها در آلمان بود که بذرهای جنگ جهانی دوم را کاشت.

سقوط بازار سهام در 1929

کارگران در پی سقوط بازار سهام در روز سه شنبه سیاه در وال استریت، نیویورک، 1929، به خیابان ها ریختند.

سقوط بازار سهام در 29 اکتبر 1929 به عنوان «سه شنبه سیاه» شناخته می شود و نه تنها علت اصلی رکود بزرگ نبود، بلکه اولین سقوط در آن ماه نیز محسوب نمی شد، اما معمولاً به عنوان روشن ترین نشانه شروع رکود شناخته می شود. بازار که در تابستان همان سال به بالاترین رکوردها رسیده بود، در سپتامبر شروع به کاهش کرد.

در روز پنجشنبه، 24 اکتبر، بازار با آغاز معاملات به شدت سقوط کرد و موجب وحشت سرمایه گذاران شد. اگرچه آن ها موفق به متوقف کردن کاهش شدند، اما تنها پنج روز بعد در «سه شنبه سیاه»، بازار سقوط کرد و 12 درصد از ارزش خود را از دست داد و 14 میلیارد دلار از سرمایه گذاری ها از بین رفت. تا دو ماه بعد، سهام داران بیش از 40 میلیارد دلار از دست داده بودند. حتی اگر بازار سهام تا پایان سال 1930 برخی از خسارات خود را جبران کرد، اما اقتصاد به شدت آسیب دیده بود. ایالات متحده به واقع وارد آنچه که به رکود بزرگ معروف است، شد.

ورشکستگی بانک ها

جمعیتی از سپرده گذاران در خارج از بانک اتحادیه آمریکا در نیویورک، پس از اینکه نتوانستند پس اندازهای خود را قبل از ورشکستگی بانک برداشت کنند، 30 ژوئن 1931.

تأثیرات سقوط بازار سهام در سرتاسر اقتصاد منتشر شد. تقریباً 700 بانک در ماه های پایانی 1929 ورشکسته شدند و بیش از 3000 بانک در 1930 از بین رفتند که یکی از علل اصلی رکود بزرگ بود. بیمه سپرده های فدرال هنوز به وجود نیامده بود، بنابراین وقتی بانک ها ورشکسته می شدند، مردم تمام پول خود را از دست می دادند. برخی از مردم به وحشت افتادند و موجب هجوم به بانک ها شدند زیرا به شدت در تلاش برای برداشت پول خود بودند، که به نوبه خود باعث تعطیلی بیشتر بانک ها شد. تا پایان دهه، بیش از 9000 بانک ورشکسته شده بودند. مؤسسات باقی مانده که از وضعیت اقتصادی نگران بودند و به بقای خود فکر می کردند، از اعطای وام به مشتریان خود امتناع کردند. این وضعیت را وخیم تر کرد و باعث شد مصرف کنندگان به طور فزاینده ای کاهش یابند.

کاهش خرید در تمام زمینه ها

با بی ارزش شدن سرمایه گذاری ها، کاهش یا از بین رفتن پس اندازها و عدم دسترسی به اعتبار، هزینه کرد مصرف کنندگان و شرکت ها به شدت کاهش یافت. در نتیجه، کارگران به طور انبوه اخراج شدند. در یک واکنش زنجیره ای، با از دست دادن شغل، مردم نتوانستند هزینه کالاهایی که از طریق برنامه های اقساطی خریداری کرده بودند، را پرداخت کنند و بازپس گیری و تخلیه املاک به وضوح مشاهده می شد. موجودی های فروخته نشده به طور فزاینده ای جمع می شد. نرخ بیکاری به بالای 25 درصد رسید که به معنای صرف نظر کردن بیشتر مردم از خرید به منظور بهبود وضعیت اقتصادی بود.

سیاست اقتصادی آمریکا با اروپا

د. بیکر به شدت با تعرفه های هالی-سموت مخالف بود.

به موازات وقوع رکود بزرگ، دولت مجبور به اقدام شد. با وعده حمایت از صنعت ایالات متحده در برابر رقبای خارجی، کنگره قانون تعرفه سال 1930، معروف به تعرفه هالی-سموت را تصویب کرد. این اقدام نرخ های مالیاتی نزدیک به رکورد را بر طیف وسیعی از کالاهای وارداتی اعمال کرد. تعدادی از شرکای تجاری آمریکا با اعمال تعرفه بر کالاهای ساخت آمریکا واکنش نشان دادند. به این ترتیب، حجم تجارت جهانی بین سال های 1929 و 1934 به دو سوم کاهش یافت. در آن زمان، فرانکلین روزولت و کنگره تحت کنترل دموکرات ها قانون جدیدی را تصویب کردند که به رئیس جمهور اجازه می داد نرخ های تعرفه را با کشورهای دیگر به طور قابل توجهی کاهش دهد.

شرایط خشکسالی

فلورنس تامپسون با فرزندانش در دوران رکود بزرگ نشسته است.

یکی از بزرگ ترین علل رکود بزرگ تخریب محیط زیست بود. خشکسالی چند ساله به همراه روش های کشاورزی ناپایدار، ناحیه وسیعی از جنوب شرقی کلرادو تا نوار تگزاس را به وجود آورد که به آن «حوضه گرد و غبار» می گفتند. طوفان های گرد و غبار فراوانی باعث اختلال در شهرها، نابودی محصولات و دام ها، و وقوع بیماری هایی در میان مردم شدند و خسارت های جبران ناپذیری به بار آوردند. هزاران نفر به دلیل فروپاشی اقتصاد از این ناحیه فرار کردند، موضوعی که جان استاین بک در اثر برجسته اش «خوشه های خشم» به آن اشاره کرده است. ممکن است چندین سال و حتی دهه ها طول بکشد تا محیط منطقه بهبود یابد.

میراث رکود بزرگ

دلایل دیگری نیز برای بروز رکود بزرگ وجود داشت، اما این پنج عامل به عنوان مهم ترین موارد شناخته می شوند. این عوامل به اصلاحات عمده دولتی و برنامه های فدرال جدید منجر شدند؛ برخی از آن ها، مانند تأمین اجتماعی، حمایت فدرال از کشاورزی پایدار و بیمه سپرده های فدرال، هنوز هم با ما هستند. هرچند ایالات متحده از آن زمان با رکودهای اقتصادی جدی مواجه شده است، اما هیچ کدام به شدت یا به مدت رکود بزرگ نبوده است.