پرنسس لوئیز: زندگی‌نامه پرنسس رویال و دوشس فایف

لوئیز به همراه مادر و خواهرانش در سال ۱۸۸۷
Hulton Archive / Stringer

پرنسس لوئیز (۲۰ فوریه ۱۸۶۷ - ۴ ژانویه ۱۹۳۱)، بزرگترین دختر شاه ادوارد هفتم بود. او که با نام‌های پرنسس رویال و دوشس فایف نیز شناخته می‌شد، فرزند پسر نداشت و به همین دلیل، نوادگان پسری دخترانش در خط جانشینی سلطنتی مورد توجه قرار می‌گرفتند.

نکات کلیدی درباره پرنسس لوئیز:

  • شناخته شده برای: ششمین پرنسس بریتانیایی با لقب "پرنسس رویال" و نوه ملکه ویکتوریا
  • نام‌های دیگر: لوئیز ویکتوریا الکساندرا داگمار، پرنسس رویال و دوشس فایف، پرنسس لوئیز، پرنسس لوئیز ولز (در زمان تولد)
  • تولد: ۲۰ فوریه ۱۸۶۷، لندن، انگلستان
  • والدین: الکساندرا دانمارک و شاه ادوارد هفتم
  • درگذشت: ۴ ژانویه ۱۹۳۱، لندن، انگلستان
  • همسر: الکساندر داف، ششمین ارل فایف، بعدها اولین دوک فایف
  • فرزندان: پرنسس الکساندرا، دومین دوشس فایف و پرنسس مود، کنتس سوتسک

دوران کودکی و جوانی

پرنسس لوئیز در مارلبرو هاوس لندن به دنیا آمد. او اولین دختر خانواده پس از دو پسر بود که در سال‌های ۱۸۶۴ و ۱۸۶۵ برای الکساندرا، پرنسس ولز، و ادوارد، پرنس ولز (پسر ملکه ویکتوریا و پرنس آلبرت) به دنیا آمده بودند. دو خواهر دیگر به نام‌های ویکتوریا و مود در دو سال بعد به دنیا آمدند. این سه دختر در جوانی بسیار فعال و پرانرژی بودند، اما با گذشت زمان کم‌روتر و منزوی‌تر شدند. آن‌ها توسط معلمان خصوصی آموزش دیدند. در سال ۱۸۹۵، این سه خواهر از ساقدوشان عروسی عمه‌شان، پرنسس بئاتریس، کوچک‌ترین دختر ملکه ویکتوریا، بودند.

از آنجا که پدرش دو پسر داشت که می‌توانستند جانشین او شوند (پسر سوم، الکساندر جان، در نوزادی فوت کرد)، مادر لوئیز فکر نمی‌کرد که دختران باید ازدواج کنند. به همین دلیل ویکتوریا، خواهر بعدی لوئیز، تا زمان مرگش در سال ۱۹۳۵ مجرد باقی ماند. با این وجود، خواهرش مود با یک شاهزاده نروژی ازدواج کرد و در نهایت ملکه نروژ شد. خود لوئیز نیز با الکساندر داف، ششمین ارل فایف، از نوادگان نامشروع شاه ویلیام چهارم، ازدواج کرد. داف در زمان ازدواجشان در ۲۷ ژوئیه ۱۸۸۹، یک ماه پس از نامزدی، به مقام دوک ارتقا یافت. پسر لوئیز، آلیستر، در سال ۱۸۹۰، اندکی پس از ازدواج، مرده به دنیا آمد. دو دختر، الکساندرا و مود، که در سال‌های ۱۸۹۱ و ۱۸۹۳ متولد شدند، خانواده را تکمیل کردند.

خط جانشینی سلطنت

در سال ۱۸۹۲، زمانی که برادر بزرگتر پرنسس لوئیز، آلبرت ویکتور، در سن ۲۸ سالگی درگذشت، برادر بعدی و تنها برادر بازمانده، جورج، نفر دوم پس از ادوارد در خط جانشینی شد. تا زمانی که جورج فرزندی مشروع نداشته باشد، لوئیز نفر سوم در صف جانشینی تاج و تخت محسوب می‌شد و پس از او دخترانش قرار داشتند. مگر اینکه ازدواج، مرگ یا فرمان سلطنتی وضعیت آن‌ها را تغییر می‌داد، از نظر فنی آن‌ها افراد عادی به شمار می‌رفتند.

در سال ۱۸۹۳، پرنسس لوئیز میزبان مراسم ازدواج برادرش با ماری تک بود، کسی که قبلاً با آلبرت ویکتور نامزد کرده بود. این اتفاق احتمال جانشینی لوئیز یا دخترانش را به تاج و تخت بسیار کاهش داد. او پس از ازدواجش زندگی بسیار خصوصی‌ای داشت. پدرش در سال ۱۹۰۱ پس از مرگ ملکه ویکتوریا، با نام شاه ادوارد هفتم بر تخت سلطنت نشست و همسرش، الکساندرا، در کنارش ملکه شد. در سال ۱۹۰۵، شاه ادوارد به لوئیز عنوان "پرنسس رویال" را اعطا کرد، عنوانی افتخاری که معمولاً - اما نه همیشه - برای بزرگترین دختر پادشاه حاکم محفوظ است. او ششمین پرنسس با این عنوان بود.

همزمان، دخترانش نیز به عنوان پرنسس شناخته شده و عنوان "والاحضرت" به آن‌ها اعطا شد. آن‌ها تنها نوادگان خط زن یک حاکم بریتانیایی بودند که عنوان "پرنسس بریتانیای کبیر و ایرلند" را دریافت کردند. پس از مرگ شاه ادوارد در سال ۱۹۱۰، جورج به عنوان جورج پنجم، پادشاه پادشاهی متحده و امپراتور هند، بر تخت سلطنت نشست.

دامادها

در سفر به مصر در دسامبر ۱۹۱۱، خانواده در سواحل مراکش دچار سانحه دریایی شدند. دوک فایف به بیماری پلورزی مبتلا شد و در ماه بعد، سال ۱۹۱۲، درگذشت. الکساندرا، دختر بزرگتر پرنسس لوئیز، عنوان او را به عنوان دومین دوشس فایف به ارث برد. او با پسرعموی خود، پرنس آرتور کانات و استراترن، نوه ملکه ویکتوریا، ازدواج کرد و به این ترتیب عنوان "والاحضرت سلطنتی" را دریافت کرد.

مود، دختر کوچکتر لوئیز، با لرد چارلز کارنگی، یازدهمین ارل سوتسک، ازدواج کرد و به عنوان کنتس سوتسک شناخته شد. پس از ازدواج، او بیشتر به عنوان بانو کارنگی شناخته می‌شد تا پرنسس. پسر مود، جیمز کارنگی، عناوینی چون دوک فایف و ارل سوتسک را به ارث برد.

مرگ و میراث

لوئیز، پرنسس رویال، در سال ۱۹۳۱ در خانه خود در لندن درگذشت. خواهران، دختران و برادرش، پادشاه، از او زنده ماندند. او در کلیسای سنت جورج به خاک سپرده شد و بقایای او بعداً به کلیسای خصوصی دیگری در اقامتگاهش، مار لاج در بریمار، آبردین‌شر، منتقل شد.

بیوگرافی