تاریخچه‌ای کوتاه از حقوق مالکیت زنان در ایالات متحده

تاریخچه حق مالکیت برای زنان در ایالات متحده به سده های قبل برمی گردد. امروز در دنیای مدرن، به راحتی می توان تصور کرد که زنان حق گرفتن وام یا مالکیت املاک را دارند، اما در قرون گذشته در ایالات متحده و اروپا این گونه نبود. در آن زمان، شوهر یا یکی از خویشاوندان مرد، کنترل مالکیت هر زنی را در دست داشت.

تقسیم بندی های جنسیتی در مورد حقوق مالکیت آن چنان گسترده بود که الهام بخش رمان های جین آستین مانند "غرور و تعصب" و همچنین درام های تاریخی اخیر مانند "داونتون ابی" شد. داستان های این آثار بر خانواده هایی متمرکز است که تنها از دختران تشکیل شده اند. این زنان جوان به دلیل اینکه نمی توانند ارث پدرشان را ببرند، آینده شان به دنبال شریک زندگی مناسب بستگی دارد.

حق مالکیت زنان فرآیندی بود که به تدریج از سده ۱۷۰۰ آغاز شد. تا سده ۲۰، زنان در ایالات متحده می توانستند به عنوان مالکان املاک شناخته شوند، درست مانند مردان.

حقوق مالکیت زنان در دوران مستعمراتی

مستعمره های آمریکا به طور کلی از قوانین کشورهای مادر خود تبعیت می کردند که معمولاً انگلستان، فرانسه یا اسپانیا بودند. طبق قوانین بریتانیا، شوهران بر اموال زنان تسلط داشتند. با این حال، برخی از مستعمرات یا ایالت ها به تدریج به زنان حقوق مالکیت محدودی اعطا کردند.

در سال ۱۷۷۱، نیویورک قانونی را گذراند که به همسران اجازه می داد نظرشان را در مورد دارایی های مشترک ابراز کنند. این قانون ایجاب می کرد که هر مرد متأهل قبل از فروش یا انتقال اموال مشترک، امضای همسرش را بر روی سند لازم داشته باشد و قاضی نیز به طور خصوصی با همسر درباره این موضوع صحبت کند.

سه سال بعد، مریلند قانونی مشابه گذراند که نیاز به مصاحبه خصوصی بین یک قاضی و یک زن متأهل داشت تا تأیید وی برای هر تبادل یا فروش اموالش از سوی شوهرش را تأیید کند. بنابراین، در حالی که یک زن به طور تکنیکی نمی توانست مالک آن اموال باشد، اما می توانست به شوهرش اجازه ندهد که از اموال او به صورت مورد نظر خود استفاده کند. این قانون در پرونده ای در سال ۱۷۸۲ به نام Flannagan's Lessee v. Young مورد آزمایش قرار گرفت و به منظور بی اعتباری انتقال املاک به کار رفت.

ماساچوست نیز در قوانین حقوق مالکیت خود زنان را مدنظر قرار داد. در سال ۱۷۸۷، قانونی تصویب شد که در شرایط خاص، به زنان متأهل اجازه می داد به عنوان تجار زن مستقل عمل کنند. این اصطلاح به زنانی اطلاق می شد که می توانستند به تنهایی کسب وکار انجام دهند، به ویژه زمانی که شوهرانشان به سفر رفته یا به دلایل دیگری از خانه دور بودند. به عنوان مثال، اگر مردی تاجر بود، همسرش می توانست در غیاب او معاملات انجام دهد تا منابع مالی خانواده حفظ شود.

پیشرفت در قرن نوزدهم

مهم است که به یاد داشته باشیم این بررسی حقوق مالکیت زنان عمدتاً به معنای "زنان سفید" است. در این زمان، برده داری هنوز در ایالات متحده وجود داشت و آفریقایی های برده شده قطعاً حقوق مالکیتی نداشتند؛ چرا که خودشان به عنوان اموال محسوب می شدند. همچنین، دولت بر حقوق مالکیت مردان و زنان بومی ایالات متحده با قراردادهای شکسته، جابجایی های اجباری و به طور کلی استعمار پا گذاشت.

در آغاز دهه ۱۸۰۰، مردم رنگین پوست به هیچ معنای واقعی حقوق مالکیتی نداشتند، هرچند وضعیت برای زنان سفید در حال بهبود بود. در سال ۱۸۰۹، ایالت کنتیکت قانونی را تصویب کرد که به زنان متأهل اجازه می داد وصیت نامه تنظیم کنند و مختلفی از دادگاه ها به اجرای مقررات توافقات پیش از ازدواج و ازدواج می پرداختند. این موجب می شد که مردی غیر از شوهر یک زن بتواند دارایی هایی که او به ازدواج آورده است را در قالب یک اعتماد مدیریت کند. هرچند که چنین ترتیباتی هنوز به زنان از لحاظ قدرت تصمیم گیری لطمه می زد، اما احتمالاً مانع از این می شد که مردی کنترل کامل بر اموال همسرش داشته باشد.

در سال ۱۸۳۹، قانونی در می سی سی پی تصویب شد که حقوق مالکیت بسیار محدودی به زنان سفید می داد، عمدتاً مربوط به برده داری. برای اولین بار، به آنها اجازه داده شد تا آفریقایی های برده را مالک شوند، همان طور که مردان سفید نیز می توانستند.

ایالت نیویورک بیشترین حقوق مالکیت را به زنان اعطا کرد و در سال ۱۸۴۸ قانون حقوق مالکیت زنان متأهل و در سال ۱۸۶۰ قانون مربوط به حقوق و مسئولیت های شوهر و همسر را تصویب کرد. هر دوی این قوانین حقوق مالکیت زنان متأهل را گسترش داد و مدل سایر ایالت ها در طول قرن شد. بر اساس این مجموعه قوانین، زنان می توانستند به تنهایی کسب وکار کنند، مالکیت انحصاری هدایایی که دریافت می کردند را داشته باشند و شکایات قانونی ارائه دهند. قانون مربوط به حقوق و مسئولیت های شوهر و همسر همچنین "مادران را به عنوان سرپرستان مشترک فرزندانشان" به همراه پدران شناسایی کرد. این به زنان متأهل اجازه داد تا سرانجام بر فرزندان خود تسلط قانونی داشته باشند.

زنان چه زمانی حق مالکیت بر املاک را در ایالات متحده به دست آوردند؟ تا سال ۱۹۰۰، هر ایالت به زنان متأهل کنترل قابل توجهی بر اموالشان اعطا کرده بود. اما زنان همچنان در مسائل مالی با تبعیض جنسیتی روبرو بودند. این چالش ها تا دهه ۱۹۷۰ ادامه داشت تا زنان بتوانند کارت های اعتباری دریافت کنند. پیش از آن، یک زن همچنان به امضای شوهرش نیاز داشت. مبارزه برای مستقل شدن مالی زنان از شوهرانشان به قرن ۲۰ وارد شد.