۵ رهبر الهام‌بخش رنسانس هارلم: پیشگامان هنر و برابری نژادی
رنسانس هارلم، جنبشی هنری که با هدف مبارزه با بی‌عدالتی نژادی در ایالات متحده آغاز شد، بیشتر به خاطر اشعار پرشور کلود مک‌کی و لنگستون هیوز و همچنین زبان بومی به‌کار رفته در داستان‌های زورا نیل هورستون شناخته می‌شود. اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چگونه نویسندگانی چون مک‌کی، هیوز و هورستون توانستند آثار خود را منتشر کنند؟ چگونه هنرمندان تجسمی مانند متا وو واریک فولر و آگوستا ساویج به شهرت رسیدند و بودجه لازم برای سفر را به دست آوردند؟
پاسخ این سوال در حمایت رهبرانی چون دبلیو. ای. بی. دو بوآ، آلن لروی لاک و جسی ردمون فاوست نهفته است. این شخصیت‌های برجسته با حمایت‌های خود نقش بسزایی در شکوفایی استعدادهای هنرمندان رنسانس هارلم ایفا کردند.
نکات کلیدی
- دبلیو. ای. بی. دو بوآ: از نفوذ خود برای حمایت از هنرمندان و ترویج برابری نژادی در طول رنسانس هارلم استفاده کرد.
- آلن لروی لاک: با به نمایش گذاشتن مشارکت‌های مهم آفریقایی-آمریکایی‌ها از طریق نوشته‌ها و حمایت‌هایش، الهام‌بخش این جامعه بود.
- جسی ردمون فاوست: به عنوان ویراستار ادبی، نقش کلیدی در ترویج نویسندگان رنسانس هارلم ایفا کرد.
دبلیو. ای. بی. دو بوآ: معمار رنسانس هارلم
ویلیام ادوارد برگهارت دو بوآ (دبلیو. ای. بی. دو بوآ) در طول دوران فعالیت خود به عنوان جامعه شناس، مورخ، مربی و فعال سیاسی-اجتماعی، همواره از برابری نژادی فوری برای آفریقایی-آمریکایی‌ها دفاع کرد.
در دوران ترقی‌خواهی، دو بوآ ایده "ده درصد با استعداد" را مطرح کرد و استدلال نمود که آفریقایی-آمریکایی‌های تحصیل کرده می‌توانند رهبری مبارزه برای برابری نژادی در ایالات متحده را بر عهده بگیرند.
اندیشه‌های دو بوآ در مورد اهمیت آموزش، بار دیگر در رنسانس هارلم نمود پیدا کرد. او در این دوران استدلال می‌کرد که برابری نژادی را می‌توان از طریق هنر به دست آورد. دو بوآ با استفاده از نفوذ خود به عنوان سردبیر مجله "Crisis"، به ترویج آثار بسیاری از هنرمندان تجسمی و نویسندگان آفریقایی-آمریکایی پرداخت. او با این کار نقش مهمی در شکل‌گیری و پیشرفت رنسانس هارلم ایفا کرد و به عنوان یکی از معماران اصلی این جنبش شناخته می‌شود.
آلن لروی لاک: حامی هنرمندان رنسانس هارلم
آلن لروی لاک، یکی از بزرگترین حامیان رنسانس هارلم، می‌خواست آفریقایی-آمریکایی‌ها درک کنند که سهم آنها در جامعه آمریکا و جهان بسیار ارزشمند است. فعالیت‌های لاک به عنوان یک مربی و مدافع هنرمندان، و همچنین آثار منتشر شده‌اش، همگی الهام‌بخش آفریقایی-آمریکایی‌ها در آن زمان بود.
لنگستون هیوز معتقد بود که لاک، جسی ردمون فاوست و چارلز اسپورجن جانسون افرادی بودند که "به ادبیات به اصطلاح 'نِگروی جدید' جان بخشیدند. آنها با مهربانی و انتقاد (اما نه آنقدر انتقادی که جوانان را دلسرد کنند) ما را پرورش دادند تا کتاب‌هایمان متولد شوند."
لاک در سال 1925، ویراستاری یک نسخه ویژه از مجله "Survey Graphic" را بر عهده گرفت. این شماره با عنوان "هارلم: مکه سیاهان" منتشر شد و در دو نوبت به طور کامل به فروش رسید.
پس از موفقیت نسخه ویژه "Survey Graphic"، لاک نسخه گسترده‌تری از این مجله را با عنوان "نِگروی جدید: یک تفسیر" منتشر کرد. نسخه گسترده لاک شامل نویسندگانی چون زورا نیل هورستون، آرتور شومبورگ و کلود مک‌کی بود. صفحات این مجله حاوی مقالات تاریخی و اجتماعی، شعر، داستان، نقد کتاب، عکاسی و آثار هنری تجسمی آرون داگلاس بود. او با این کار، بستر مناسبی را برای معرفی و دیده شدن آثار هنرمندان رنسانس هارلم فراهم کرد.
جسی ردمون فاوست: ویراستار ادبی و ستون رنسانس هارلم
دیوید لورینگ لوئیس، مورخ، اشاره می‌کند که نقش فاوست به عنوان یک بازیگر حیاتی در رنسانس هارلم "احتمالاً بی‌نظیر" بوده است. او معتقد است "با توجه به ذهن درجه یک و کارآیی فوق‌العاده‌اش در هر کاری، نمی‌توان گفت اگر او مرد بود، چه کارهایی که انجام نمی‌داد."
جسی ردمون فاوست نقشی اساسی در شکل‌گیری رنسانس هارلم و حمایت از نویسندگان آن ایفا کرد. فاوست با همکاری دبلیو. ای. بی. دو بوآ و جیمز ولدون جانسون، به عنوان ویراستار ادبی مجله "Crisis"، به ترویج آثار نویسندگان در طول این جنبش مهم ادبی و هنری پرداخت. او با قدرت قلم و مدیریت خود، نقش بسزایی در معرفی استعدادهای درخشان این دوره ایفا کرد و به عنوان یکی از ستون‌های اصلی رنسانس هارلم شناخته می‌شود.
مارکوس گاروی: رهبر پان آفریقاییست و ناشر
همزمان با اوج‌گیری رنسانس هارلم، مارکوس گاروی از جامائیکا وارد صحنه شد. گاروی به عنوان رهبر انجمن جهانی بهبود نژاد سیاه (UNIA)، جنبش "بازگشت به آفریقا" را شعله‌ور کرد و یک روزنامه هفتگی به نام "دنیای نِگرو" را منتشر کرد. این روزنامه به انتشار نقدهای کتاب از نویسندگان رنسانس هارلم می‌پرداخت و به این ترتیب، به ترویج آثار آنها کمک می‌کرد. گاروی با ایده‌های پان آفریقاییستی و حمایت از هنرمندان، نقش مهمی در تقویت هویت و خودباوری آفریقایی-آمریکایی‌ها در دوران رنسانس هارلم ایفا نمود.
ای. فیلیپ راندولف: سازمان‌ده کارگری و حامی رنسانس هارلم
دوران فعالیت آسا فیلیپ راندولف از رنسانس هارلم تا جنبش حقوق مدنی مدرن امتداد داشت. راندولف یک رهبر برجسته در احزاب کارگری و سوسیالیستی آمریکا بود که با موفقیت در سال 1937، اتحادیه برادری کارکنان قطارهای خواب را سازماندهی کرد.
اما 20 سال قبل از آن، راندولف انتشار مجله "Messenger" را با چندلر اوون آغاز کرده بود. با اوج‌گیری مهاجرت بزرگ و حاکمیت قوانین جیم کرو در جنوب، مطالب زیادی برای انتشار در این مجله وجود داشت.
بلافاصله پس از تاسیس مجله "Messenger" توسط راندولف و اوون، آنها شروع به انتشار آثار نویسندگان رنسانس هارلم مانند کلود مک‌کی کردند.
هر ماه، صفحات "Messenger" حاوی سرمقاله‌ها و مقالاتی در مورد مبارزه مداوم علیه لینچ کردن، مخالفت با مشارکت ایالات متحده در جنگ جهانی اول و درخواست از کارگران آفریقایی-آمریکایی برای پیوستن به اتحادیه‌های سوسیالیستی رادیکال بود. راندولف با حمایت از نویسندگان رنسانس هارلم و انتشار دیدگاه‌های مترقی، نقش مهمی در تقویت آگاهی سیاسی و اجتماعی در این دوران ایفا کرد.
جیمز ولدون جانسون: نویسنده و فعال اجتماعی، کیمیاگر رنسانس هارلم
کارل ون دورن، منتقد ادبی، جیمز ولدون جانسون را "کیمیاگر" توصیف کرده است: "او فلزات پایه را به طلا تبدیل می‌کرد." جانسون در طول دوران فعالیت خود به عنوان نویسنده و فعال اجتماعی، به طور مداوم توانایی خود را در ارتقاء و حمایت از آفریقایی-آمریکایی‌ها در تلاش برای برابری ثابت کرد.
در اوایل دهه 1920، جانسون متوجه رشد یک جنبش هنری شد. جانسون در سال 1922، گلچین "کتاب شعر آمریکایی سیاهپوستان، با مقاله‌ای در مورد نبوغ خلاق نِگرو" را منتشر کرد. این گلچین شامل آثار نویسندگانی چون کانتی کالن، لنگستون هیوز و کلود مک‌کی بود. او با این کار، به معرفی و ترویج استعدادهای ادبی رنسانس هارلم کمک شایانی نمود.
جانسون به منظور ثبت اهمیت موسیقی آفریقایی-آمریکایی، با برادرش همکاری کرد تا گلچین‌هایی مانند "کتاب سرودهای روحانی آمریکایی سیاهپوستان" در سال 1925 و "کتاب دوم سرودهای روحانی نِگرو" در سال 1926 را ویرایش کند. او با جمع‌آوری و انتشار این آثار ارزشمند، نقش مهمی در حفظ و ترویج میراث فرهنگی آفریقایی-آمریکایی‌ها ایفا نمود و جایگاه خود را به عنوان یکی از چهره‌های کلیدی رنسانس هارلم تثبیت کرد.
