چه کسی بلوتوث را اختراع کرد؟

بلوتوث، فناوری بی سیم که امروزه در اکثر دستگاه های الکترونیکی از جمله گوشی های هوشمند، تبلت ها و لپ تاپ ها استفاده می شود، به یکی از اجزا جدایی ناپذیر زندگی مدرن تبدیل شده است. با این حال، تاریخچه شکل گیری این فناوری و افراد پشت آن کمتر شناخته شده است. این مقاله به بررسی ریشه های تاریخی بلوتوث، از همکاری های ابتکاری در دوران جنگ جهانی دوم تا توسعه و گسترش آن در صنعت ارتباطات بی سیم امروزی می پردازد. بیایید نگاهی به چگونگی ظهور بلوتوث و تأثیر آن بر تکنولوژی امروز بیندازیم.

دوران تاریک پشت صحنه

تاریخچه بلوتوث با وقایعی شگرف گره خورده است که در دوران جنگ جهانی دوم و در سینمای هالیوود آغاز می شود. بازیگر مشهور اتریشی، هدی لامار، با ترک ازدواجش به یک تاجر تسلیحاتی که با نازی ها و دیکتاتورهای فاشیستی ارتباط داشت، به هالیوود گریخت. او در پی تبدیل شدن به یک ستاره بود و به لطف حمایت مسئولان استودیو، نقش هایی در فیلم های معروفی مانند "Boom Town" و "Samson and Delilah" ایفا کرد.

اما هدی لامار تنها به بازیگری بسنده نکرد. او با استفاده از تخته طراحی اش، ایده های نوآورانه ای را آزمایش کرد، از طراحی چراغ راهنمایی گرفته تا فرمولی برای نوشیدنی های گازدار. این تلاش ها به نتیجه نرسید، اما همکاری او با جرج آنتیهل، آهنگساز، در طراحی یک سیستم راهنمایی برای اژدرها، او را در مسیری قرار داد که به تغییر جهان کمک کند.

این دو با استفاده از لوله های پیانوی کاغذی، فرکانس های رادیویی تولید کردند که در لیست های مختلف جابجا می شدند تا از جamming (اختلال) سیگنال جلوگیری کنند. اگرچه نیروی دریایی ایالات متحده در ابتدا با پذیرش این فناوری تردید داشت، اما در نهایت از آن برای ارسال اطلاعات درباره موقعیت زیر دریایی های دشمن به هواپیماهای نظامی استفاده کرد. امروزه، بلوتوث و Wi-Fi دو نمونه از رادیوهای چندفرکانسی هستند که تاثیر عمیقی بر زندگی روزمره ما گذاشته اند.

ریشه های سوئدی

سوال مهمی که ممکن است برای بسیاری پیش بیاید این است که بلوتوث در واقع چه کسی آن را اختراع کرده است؟ پاسخ کوتاه به این سؤال به شرکت مخابراتی سوئدی اریکسون برمی گردد. شروع این تلاش گروهی به سال 1989 برمی گردد، زمانی که نیلز ریدبک، مدیر فناوری اریکسون موبایل، به همراه یک پزشک به نام یوهان اولمن دستور دادند تا مهندسان یاپ هارتسن و سونس ماتیسون یک استاندارد بهینه برای فناوری رادیویی "پیوند کوتاه" توسعه دهند. این فناوری به منظور انتقال سیگنال ها بین رایانه های شخصی و هدست های بی سیم که قصد داشتند وارد بازار کنند، طراحی شده بود.

در 1990، هارتسن به عنوان یکی از نامزدهای جایزه مخترع اروپایی از سوی دفتر ثبت اختراعات اروپا معرفی شد، که به تأثیرگذار بودن این فناوری اشاره دارد. نام "بلوتوث" به نوعی به پادشاه دانمارک، هارالد بلاتاند اشاره دارد، که در قرن دهم به خاطر اتحاد دانمارک و نروژ مشهور بود. مخترعان بلوتوث احساس کردند که با ایجاد این استاندارد، در واقع در حال انجام کاری مشابه هستند، به طوری که صنعت رایانه و تلفن های همراه را به هم متصل می کند. این نامجایی در نهایت تثبیت شد و لوگوی آن، یک نوشته وایکنگی به نام "رون" است که دو حرف اول نام پادشاه را با هم ترکیب می کند.

عدم رقابت

با توجه به گسترش وسیع فناوری بلوتوث، این سؤال ممکن است به وجود آید که چرا هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد. پاسخ به این سؤال کمی پیچیده تر است. زیبایی فناوری بلوتوث در این است که اجازه می دهد تا حداکثر هشت دستگاه به طور همزمان از طریق سیگنال های رادیویی کوتاه برد با یکدیگر جفت شوند و یک شبکه را تشکیل دهند، به طوری که هر دستگاه به عنوان یک جزء از یک سیستم بزرگ تر عمل می کند.

برای اینکه این ارتباط برقرار شود، دستگاه های بلوتوث دار باید بر اساس پروتکل های شبکه خاصی که زیر یک استاندارد یکسان عمل می کنند، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به عنوان یک استاندارد فناوری، بلوتوث به هیچ محصول خاصی مربوط نمی شود، بلکه توسط گروه خاص منافع بلوتوث – کمیته ای که مسئول بازنگری استانداردها، مجوز فناوری و حق ثبت نام برندها به تولیدکنندگان است—اجرا می شود.

به عنوان مثال، در نمایشگاه CES سال 2020، بلوتوث نسخه جدیدی از فناوری خود را معرفی کرد که تحت عنوان نسخه 5.2 شناخته می شود. این فناوری شامل "نسخه به روز شده ای از پروتکل ویژگی اصلی" و "کنترل قدرت LE" است که امکان مدیریت انتقال قدرت میان دو دستگاه متصل به بلوتوث نسخه 5.2 را فراهم می آورد.

این بدان معنا نیست که بلوتوث هیچ رقیبی ندارد. در واقع، ZigBee، یک استاندارد بی سیم تحت نظر زگ بی الاینس، در سال 2005 راه اندازی شد و این امکان را برای انتقال اطلاعات در مسافت های طولانی تر، تا 100 متر، با مصرف انرژی کمتر فراهم می کند. یک سال بعد، گروه خاص منافع بلوتوث، بلوتوث با مصرف انرژی پایین را معرفی کرد که هدف آن کاهش مصرف انرژی با قرار دادن اتصال در حالت خواب هنگام عدم فعالیت بود.