تاریخچه کولار: از آزمایشگاه تا جلیقه‌های ضد گلوله
استفانی کوولک، یک کیمیاگر واقعی در عصر ما بود. تحقیقات او در زمینه‌ی ترکیبات شیمیایی با عملکرد بالا برای شرکت دوپونت، منجر به توسعه‌ی ماده‌ای مصنوعی به نام کولار شد. ماده‌ای که پنج برابر از فولاد هم‌وزن خود قوی‌تر است. کولار انقلابی در صنعت مواد ایجاد کرد و زندگی بسیاری را نجات داد.
سال‌های اولیه زندگی استفانی کوولک
استفانی کوولک در سال 1923 در نیو کنزینگتون، پنسیلوانیا، از والدینی مهاجر لهستانی به دنیا آمد. پدرش، جان کوولک، که علاقه‌مند به طبیعت بود، وقتی استفانی تنها 10 سال داشت، درگذشت. استفانی دوران کودکی‌اش را با او به گشت و گذار در طبیعت می‌گذراند و همین امر، علاقه‌اش به علم را برانگیخت. او همچنین علاقه‌اش به مد را از مادرش، نلی (زایدل) کوولک، به ارث برده بود.
کوولک پس از فارغ‌التحصیلی در سال 1946 با مدرک لیسانس از موسسه فناوری کارنگی (اکنون دانشگاه کارنگی ملون)، به عنوان شیمیدان در شرکت دوپونت مشغول به کار شد. او در طول 40 سال فعالیت خود به عنوان دانشمند محقق، 28 اختراع را به نام خود ثبت کرد. در سال 1995، استفانی کوولک به تالار ملی مشاهیر مخترعان راه یافت. او همچنین برای کشف کولار، مدال لاووازیه شرکت دوپونت را به دلیل دستاورد فنی برجسته دریافت کرد.
بیشتر درباره کولار: ماده‌ای فراتر از ضد گلوله
کولار، که در سال 1966 توسط کوولک به ثبت رسید، زنگ نمی‌زند، خورده نمی‌شود و بسیار سبک است. بسیاری از افسران پلیس جان خود را مدیون استفانی کوولک هستند، زیرا کولار ماده اصلی مورد استفاده در جلیقه‌های ضد گلوله است. اما کاربردهای این ماده به جلیقه‌های ضد گلوله محدود نمی‌شود؛ کولار در بیش از 200 کاربرد مختلف استفاده می‌شود، از جمله کابل‌های زیردریایی، راکت‌های تنیس، اسکی، هواپیما، طناب، لنت ترمز، فضاپیماها، قایق‌ها، چتر نجات، و مصالح ساختمانی. همچنین در لاستیک خودرو، چکمه‌های آتش‌نشانی، چوب‌های هاکی، دستکش‌های مقاوم در برابر برش و حتی خودروهای زرهی به کار رفته است. کولار در مصالح ساختمانی محافظتی مانند مواد ضد بمب، اتاق‌های امن در برابر طوفان و تقویت‌کننده‌های پل‌های آسیب‌دیده نیز استفاده می‌شود. استحکام و سبکی کولار آن را به یک ماده ایده‌آل در صنایع مختلف تبدیل کرده است.
جلیقه‌های ضد گلوله چگونه کار می‌کنند؟
وقتی یک گلوله به جلیقه ضد گلوله برخورد می‌کند، در یک "شبکه" از الیاف بسیار قوی به دام می‌افتد. این الیاف انرژی ضربه ناشی از گلوله را جذب و پخش می‌کنند و باعث تغییر شکل یا "قارچی شدن" گلوله می‌شوند. انرژی اضافی توسط هر لایه متوالی از مواد در جلیقه جذب می‌شود، تا زمانی که گلوله متوقف شود.
از آنجایی که الیاف هم در لایه منفرد و هم با لایه‌های دیگر مواد در جلیقه با هم کار می‌کنند، سطح بزرگی از جلیقه در جلوگیری از نفوذ گلوله نقش دارد. این امر همچنین به پراکنده کردن نیروهایی که می‌توانند باعث آسیب‌های غیر نافذ (که معمولاً به عنوان "ترومای بلانت" شناخته می‌شود) به اندام‌های داخلی شوند، کمک می‌کند. متأسفانه، در حال حاضر هیچ ماده‌ای وجود ندارد که امکان ساخت جلیقه از یک لایه منفرد مواد را فراهم کند.
جلیقه‌های ضد گلوله پنهان‌شونده امروزی می‌توانند سطوح مختلفی از محافظت را ارائه دهند که برای مقابله با رایج‌ترین گلوله‌های دستی با انرژی کم و متوسط طراحی شده‌اند. جلیقه‌های ضد گلوله‌ای که برای مقابله با آتش سلاح‌های گرم طراحی شده‌اند، معمولاً از مواد سخت مانند سرامیک و فلز ساخته شده‌اند و ساختاری نیمه صلب یا صلب دارند. به دلیل وزن و حجم زیاد، استفاده روزمره از آن‌ها برای افسران گشت یونیفرم‌پوش عملی نیست و برای استفاده در موقعیت‌های تاکتیکی که در آن به طور خارجی برای مدت کوتاهی هنگام مواجهه با تهدیدهای سطح بالاتر پوشیده می‌شوند، در نظر گرفته شده‌اند.
