پیجر چیست؟ | تاریخچه پیدایش پیجرها
پیجرها، که به عنوان "بیپر" نیز شناخته می شوند، در دوره ای از تاریخ ارتباطات انسانی به عنوان ابزاری کلیدی برای برقراری ارتباط فوری معرفی شده اند. از زمان اختراع اولین پیجر در سال ۱۹۲۱ تا اوج محبوبیت آن ها در دهه های ۸۰ و ۹۰، این دستگاه های کم حجمی که به راحتی قابل حمل هستند، نقش مهمی در زندگی روزمره و ارتباط بین افراد ایفا کردند. با پیشرفت فناوری ها و ظهور تلفن های همراه هوشمند، ممکن است به نظر برسد که پیجرها به تاریخ پیوسته اند، اما همچنان در برخی حوزه های خاص به عنوان یک ابزار ارتباطی حیاتی باقی مانده اند. در این مقاله، به تاریخچه پیدایش و تحولات این دستگاه ها می پردازیم و بررسی می کنیم که چگونه آن ها هنوز هم در شرایط خاص کاربرد دارند.
پیجرها چگونه کار می کنند؟
سیستم پیجرینگ یک روش ساده و قابل اعتماد برای برقراری ارتباط فوری است. اساس کار پیجرها بر مبنای ارسال پیام از یک فرد به شخص دیگر می باشد. زمانی که یک فرد پیامی را با استفاده از یک تلفن لمسی یا حتی از طریق ایمیل ارسال می کند، این پیام به پیجر شخص مورد نظر ارسال می شود.
در پاسخ به پیام دریافتی، پیجر به کاربر اطلاع می دهد که یک پیام جدید دریافت کرده است. این هشدار می تواند به صورت یک بوق صوتی یا لرزش باشد. پس از دریافت پیام، شماره تلفن یا متن پیام دریافتی بر روی صفحه نمایش LCD پیجر نمایش داده می شود، که به کاربر امکان می دهد بلافاصله متوجه شود که چه کسی یا چه چیزی برای او پیام ارسال کرده است.
این سادگی و قابلیت اطمینان پیجرها باعث شده است که در بسیاری از مواقع، به ویژه در شرایط اضطراری، مورد استفاده قرار گیرند. در چنین مواقعی، زمانی که هر ثانیه اهمیت دارد، پیجرها به طور موثری پیام ها را به چندین نفر به صورت همزمان ارسال می کنند، بدون اینکه در ارسال پیام ها تأخیری وجود داشته باشد.
اولین پیجرها چه بودند؟
اولین سیستم های مشابه پیجرها در سال ۱۹۲۱ توسط اداره پلیس دیترویت به کار گرفته شدند. این سیستم ها به منظور تسهیل ارتباطات سریع بین افسران پلیس طراحی شده بودند و کاربرد محدودی داشتند. با این حال، اختراع واقعی پیجرها زمانی انجام شد که آل گروس، یک مخترع، در سال ۱۹۴۹ اولین تلفن پیجر را ثبت اختراع کرد. این دستگاه در بیمارستان یهودی نیویورک مورد استفاده قرار گرفت و در آن زمان، بیشتر به عنوان یک ابزار ارتباطی تخصصی برای کارکنان پزشکی شناخته می شد.
در ابتدا، پیجرها برای استفاده عمومی در دسترس نبودند. کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده (FCC) در آن زمان اجازه استفاده عمومی از این دستگاه ها را تا سال ۱۹۵۸ صادر نکرد. این فناوری برای سال ها تنها برای ارتباطات بحرانی میان نیروهای امدادرسان، از جمله پلیس، آتش نشانان و کادر پزشکی محدود بود.
به طور کلی، اولین پیجرها بیشتر به عنوان وسایل ارتباطی حیاتی در موقعیت های اضطراری و نه به عنوان ابزارهای روزمره، طراحی و استفاده می شدند. این پیجرها پایه گذار فناوری های بعدی بودند که به توسعه و گسترش استفاده از پیجرها در دهه های بعدی کمک کردند.
محصولات موتورولا و تسلط بر بازار
در سال ۱۹۵۹، شرکت موتورولا به عنوان یکی از پیشگامان در زمینه تولید پیجرها، اولین محصول خود را تحت عنوان پیجر شخصی معرفی کرد. این دستگاه، که به اندازه نیمی از یک دسته کارت بود، دارای یک گیرنده کوچک بود که پیام های رادیویی را به صورت فردی به کاربر ارسال می کرد. این نوآوری زمینه ساز اوج محبوبیت پیجرها در سال های بعدی شد.
در سال ۱۹۶۴، موتورولا مدل Pageboy I را معرفی کرد که به عنوان اولین پیجر موفق در بازار شناخته شد. هرچند این دستگاه فاقد صفحه نمایش و قابلیت ذخیره پیام ها بود، اما به طور قابل توجهی در حمل و نقل و دستیابی به پیام های فوری موثر بود. پیجر Pageboy I با استفاده از صدا کاربر را از دریافت پیام مطلع می ساخت و تبدیل به ابزاری مهم در دنیای ارتباطات شد.
در اوایل دهه ۱۹۸۰، تعداد کاربران پیجر به ۳.۲ میلیون نفر در سطح جهانی رسید. موتورولا در این دوران همچنین اقدام به تولید دستگاه هایی با نمایشگرهای حروف و اعداد کرد که امکان دریافت و ارسال پیام از طریق یک شبکه دیجیتال را فراهم می کرد. این پیشرفت ها نقش بسزایی در گسترش استفاده از پیجرها در میان عموم مردم داشت و باعث افزایش محبوبیت آنها برای ارتباطات شخصی شد.
تا دهه ۱۹۹۰، پیجرها به یکی از ابزارهای اصلی ارتباطات تبدیل شده بودند و بازار پیجرها در دستان موتورولا قرار داشت. این شرکت با ارائه ویژگی های نوآورانه و قابلیت های جدید، توانست به تسلط خود بر بازار ادامه دهد و نقشی حیاتی در زمینه ارتباطات فوری ایفا کند.
آیا پیجرها به نابودی نزدیکند؟
با وجود پیشرفت های چشمگیر در فناوری و ظهور تلفن های همراه هوشمند، پیجرها هنوز هم در برخی از حوزه های خاص به عنوان ابزارهای ارتباطی مورد استفاده قرار می گیرند. موتورولا تولید پیجرها را در سال ۲۰۰۱ متوقف کرد، اما هنوز شرکت هایی مانند اسپوک به تولید انواع خدمات پیجرینگ، از جمله خدمات یک طرفه، دوطرفه و رمزنگاری شده، ادامه می دهند. به همین دلیل، تعداد قابل توجهی از پیجرها حتی تا اوایل سال ۲۰۲۱، همچنان در حال استفاده بودند.
این دوام و بقای پیجرها به دلایل مختلفی برمی گردد. یکی از مهمترین دلایل، قابلیت اطمینان بالای شبکه های پیجرینگ است که در شرایط اضطراری و زمان های بحرانی به خوبی عمل می کنند. بر خلاف تلفن های همراه که به شبکه های سلولی یا وای فای وابسته اند، پیجرها می توانند پیام ها را به یکباره به چندین نفر ارسال کنند و در این صورت تأخیر در تحویل پیام به حداقل می رسد. در شرایطی که دقیقه ها و حتی ثانیه ها اهمیت دارند، این ویژگی برای بسیاری از حرفه های فوریتی، از جمله پزشکی و خدمات امداد، بسیار حیاتی است.
علاوه بر این، شبکه های سلولی ممکن است در زمان های بحرانی، به ویژه در هنگام بلایای طبیعی، تحت فشار قرار بگیرند و با اختلال مواجه شوند. در این گونه شرایط، تکنولوژی پیجرینگ به دلیل استقلال از مشکلات شبکه های سلولی، همچنان به عنوان یک ابزار ارتباطی موثر شناخته می شود.
به طور کلی، اگرچه ممکن است پیجرها در دنیای دیجیتال مدرن کمتر دیده شوند، اما تا زمانی که نیاز به ارتباط فوری و قابل اعتماد در شرایط خاص وجود دارد، این ابزارهای کوچک هنوز هم کاربرد و اهمیت خود را حفظ کرده اند و به طور کلی به نابودی نزدیک نیستند.
