دلایل افتادگی باله های پشت نهنگ های قاتل: حقایق و نظریات

مدت زمان زیادی است که بحث های داغی دربارهٔ دلیل افتادگی یا ریزش باله های پشتی نهنگ های قاتل در اسارت وجود دارد. فعالان حقوق حیوانات معتقدند که این باله ها به دلیل شرایط غیرسالمی که نهنگ های قاتل — یا اورکاها — در اسارت نگهداری می شوند، فرو می افتند. اما برخی دیگر، از جمله پارک های آبی که اورکاها را در اسارت نگه می دارند و از آن ها در نمایش های تفریحی استفاده می کنند، ادعا می کنند که هیچ تهدیدی برای سلامت نهنگ های قاتل در اسارت وجود ندارد و ریزش باله پشتی امری طبیعی است.

بررسی باله های پشتی نهنگ قاتل

همهٔ نهنگ های قاتل یک باله پشتی بر روی پشت خود دارند، اما باله پشتی نرها به مراتب بلندتر از ماده هاست و می تواند تا ۶ فوت قد بکشد. اگرچه باله پشتی صاف است، اما به جای استخوان، توسط بافت همبند فیبری به نام کلاژن حمایت می شود. بر اساس تحقیقی که توسط کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده در مؤسسه های ملی بهداشت منتشر شده است، بیشتر نرهای اورکا در اسارت دارای باله های پشتی ریزش یافته هستند، اما ریزش باله پشتی — که به عنوان سندرم باله نرم یا تا شده نیز شناخته می شود — در بسیاری از ماده های اسیر نیز مشاهده می شود.

دانشمندان هنوز به طور قطع نمی دانند که چرا اورکاها باله های پشتی دارند یا این appendages چه کاربردی دارند، اما برخی نظریه ها وجود دارد. وب سایت Whales Online می گوید که باله های پشتی بزرگ، دینامیک هیدرولیک نهنگ های قاتل را بهبود می بخشند:

"(باله پشتی) به آن ها کمک می کند تا با کارایی بیشتری در آب حرکت کنند. مشابه گوش های فیل ها یا زبان های سگ ها، باله های پشتی، دمی و قفسه سینه ای نیز به از بین بردن گرمای اضافی در فعالیت های شدید مانند شکار کمک می کند."

Orca Live نیز تأیید می کند که باله ها به تنظیم دمای بدن نهنگ قاتل کمک می کنند:

"گرمای اضافی که در حین شنا تولید می شود، از طریق باله پشتی به آب و هوای اطراف آزاد می شود — دقیقاً مانند یک رادیاتور!"

اگرچه نظریه های مختلفی دربارهٔ کاربرد خاص آن ها وجود دارد، اما واقعیت این است که ریزش باله پشتی در نهنگ های در اسارت بسیار رایج تر است.

ریزشدن باله پشتی نهنگ قاتل

یک اورکای وحشی غالباً در یک روز هزاران مایل به صورت مستقیم سفر می کند. آب بر روی باله فشار وارد می آورد و بافت های درون آن را سالم و مستقیم نگه می دارد. یکی از نظریه ها دربارهٔ اینکه چرا باله های پشتی اورکاها در اسارت ریزش می کنند، این است که نهنگ بیشتر وقت خود را در سطح آب می گذرانید و فاصله زیادی شنا نمی کند. این به این معنی است که بافت باله، حمایت کمتری نسبت به زمانی که اورکا در وحش باشد، دریافت می کند و شروع به افتادن می کند. نهنگ ها غالباً نیز به صورت دایره ای و تکراری شنا می کنند.

دلایل احتمالی دیگر برای ریزش باله می تواند شامل کم آبی و گرم شدن بافت باله به دلیل دماهای بالاتر آب و هوا، استرس ناشی از اسارت یا تغییرات در رژیم غذایی، کاهش فعالیت که منجر به فشار خون پایین می شود یا سن باشد.

وب سایت SeaWorld of Hurt، که توسط سازمان حقوق حیوانات PETA اداره می شود، این دیدگاه را دارد که احتمالاً باله های پشتی نهنگ های اسیر فرو می افتند.

"زیرا آن ها فضایی برای شنا کردن آزاد ندارند و از یک رژیم غذایی غیرطبیعی که شامل ماهی های مرده یخ زده است، تغذیه می شوند. SeaWorld ادعا می کند که این وضعیت رایج است — اما در وحش، به ندرت اتفاق می افتد و نشانه ای از آسیب یا بیماری نهنگ قاتل است."

SeaWorld در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که پرورش نهنگ ها در اسارت را متوقف خواهد کرد و تا سال ۲۰۱۹ نمایش های نهنگ قاتل را در تمامی پارک های خود پایان خواهد داد. (در سن دیگو، نمایش های "نمایشی" در سال ۲۰۱۷ پایان یافت و با ارائه های "آموزشی" جایگزین شد). با این حال، این شرکت گفته است که شکل باله پشتی نهنگ قاتل، نشانه ای از سلامت آن نیست. دکتر کریستوفر دولد، دامپزشک ارشد SeaWorld گفت:

"باله پشتی ساختاری مشابه گوش ما دارد؛ هیچ استخوانی در آن وجود ندارد. بنابراین، نهنگ های ما زمان زیادی را در سطح آب می گذرانند و به همین دلیل، باله های پشتی بلند و سنگین (نهنگ های قاتل نر بالغ) بدون هیچ استخوانی به تدریج خم شده و شکل متفاوتی به خود می گیرند."

نهنگ های قاتل وحشی

در حالی که احتمال کمتری دارد، باله پشتی یک نهنگ قاتل وحشی ممکن است خم شود یا فرو بریزد و این ممکن است ویژگی ای باشد که در میان جمعیت های نهنگ متفاوت است.

یک مطالعه دربارهٔ نهنگ های قاتل در نیوزیلند، نرخ نسبتاً بالایی — ۲۳٪ — از باله های پشتی افتاده، فروریخته یا حتی خم یا موجی را نشان داد. این نسبت بیشتر از جمعیت های مشاهده شده در بریتیش کلمبیا یا نروژ بود که در آن تنها یک نر از ۳۰ اورکایی که مطالعه شدند، باله پشتی کاملاً فروریخته داشت.

در سال ۱۹۸۹، باله های پشتی دو نهنگ قاتل نر پس از مواجهه با نفت در طی نشت نفت Exxon Valdez فروریخت — باله های فروریخته نهنگ ها به عنوان نشانه ای از سلامتی ضعیف در نظر گرفته شدند، زیرا هر دو نهنگ بلافاصله پس از ثبت این باله ها فوت کردند.

پژوهشگران نظریه پردازی کرده اند که ریزش باله های پشتی در نهنگ های وحشی ممکن است به دلیل سن، استرس، آسیب یا درگیری با دیگر نهنگ های قاتل باشد.