کوه سنت هلن: فوران، جغرافیا و بازسازی آن

کوه سنت هلن، یک آتشفشان فعال، در منطقه شمال غربی اقیانوس آرام در ایالات متحده واقع شده است. این کوه در حدود ۱۵۴ کیلومتری جنوب سیاتل، واشنگتن و ۸۰ کیلومتری شمال شرقی پورتلند، اورگان قرار دارد. کوه سنت هلن بخشی از رشته کوه های کاسکید است که از شمال کالیفرنیا تا واشنگتن و اورگان و حتی تا بریتیش کلمبیا در کانادا امتداد دارد.

این رشته کوه، به عنوان بخشی از کمربند لرزه خیز اقیانوس آرام (حلقه آتش)، میزبان آتشفشان های فعال بسیاری است. در واقع، منطقه فرورانش کاسکیدیا خود نیز در اثر همگرایی صفحات تکتونیکی در امتداد سواحل آمریکای شمالی شکل گرفته است. امروزه، زمین های اطراف کوه سنت هلن در حال احیا شدن هستند و بیشتر آن به عنوان بخشی از بنای یادبود ملی آتشفشانی کوه سنت هلن حفظ شده است.

جغرافیای کوه سنت هلن

از نظر زمین شناسی، کوه سنت هلن در مقایسه با سایر آتشفشان های کاسکید، نسبتاً جوان است، چرا که تنها حدود 40,000 سال پیش شکل گرفته است. مخروط بالایی آن، که در فوران سال 1980 تخریب شد، تنها 2,200 سال پیش شروع به شکل گیری کرد. به دلیل رشد سریع، بسیاری از دانشمندان کوه سنت هلن را فعال ترین آتشفشان در رشته کوه های کاسکید در 10,000 سال گذشته می دانند.

سه سیستم رودخانه ای اصلی در نزدیکی کوه سنت هلن وجود دارد: رودخانه های توتِل، کالاما و لوئیس. همه این رودخانه ها به طور قابل توجهی تحت تأثیر فوران سال 1980 قرار گرفتند.

نزدیکترین شهر به کوه سنت هلن، کوگار در ایالت واشنگتن است که حدود 18 کیلومتر (11 مایل) با آن فاصله دارد. جنگل ملی گیفورد پینچو بقیه منطقه مجاور را تشکیل می دهد. شهرهای نزدیک اما دورتر مانند کسل راک، لانگویو و کلسو (همه در واشنگتن) نیز تحت تأثیر فوران سال 1980 قرار گرفتند، زیرا در مناطق پست و نزدیک به رودخانه های منطقه قرار دارند.

فوران سال 1980

در 18 مه 1980، فوران کوه سنت هلن 1300 فوت از قله کوه را از بین برد و جنگل ها و کلبه های اطراف را در یک بهمن ویرانگر نابود کرد. علاوه بر بهمن، منطقه چندین سال پس از آن، پیامدهای زمین لرزه ها، جریان های آذرآواری و خاکستر را تحمل کرد.

فعالیت در کوه در 20 مارس 1980، با وقوع زمین لرزه ای به بزرگی 4.2 ریشتر آغاز شد. به زودی بخار از کوه خارج شد و تا ماه آوریل، یک برآمدگی در سمت شمالی کوه سنت هلن ظاهر شد. این برآمدگی باعث یک بهمن فاجعه بار تاریخی شد. هنگامی که زمین لرزه شدید دیگری در 18 مه رخ داد، تمام قسمت شمالی آتشفشان به یک بهمن آواری سقوط کرد که اعتقاد بر این است که بزرگترین بهمن در تاریخ بوده است.

بیداری مجدد

این رانش زمین عظیم باعث شد که کوه سنت هلن در همان روز با یک انفجار خشونت آمیز فوران کند. جریان آذرآواری آتشفشان - رودخانه ای سریع از خاکستر داغ، گدازه، سنگ و گاز - تقریباً بلافاصله منطقه اطراف را با خاک یکسان کرد. "منطقه انفجار" این فوران مرگبار 230 مایل مربع (500 کیلومتر مربع) وسعت داشت: سنگ ها پرتاب شدند، آبراه ها طغیان کردند، هوا مسموم شد و غیره. 57 نفر کشته شدند.

خاکستر به تنهایی اثرات فاجعه باری داشت. در طول اولین فوران، ستون خاکستر از کوه سنت هلن تا ارتفاع 16 مایلی (27 کیلومتری) بالا رفت و به سمت شرق حرکت کرد تا اینکه بیش از 35 مایل گسترش یافت. خاکستر آتشفشانی بسیار سمی است و هزاران انسان در معرض آن قرار گرفتند. کوه سنت هلن از سال 1989 تا 1991 به فوران خاکستر ادامه داد.

علاوه بر گسترش خاکستر، گرما ناشی از فوران ها و نیروی ناشی از بهمن های متعدد باعث ذوب شدن یخ و برف کوه شد که منجر به تشکیل جریان های گل آتشفشانی کشنده ای به نام لاهار شد. این لاهارها به رودخانه های مجاور - به ویژه توتل و کاولیتز - ریختند و باعث سیل گسترده شدند. این ویرانی مایل ها و مایل ها زمین را پوشاند. مواد ناشی از کوه سنت هلن در 17 مایلی (27 کیلومتری) جنوب، در رودخانه کلمبیا در امتداد مرز اورگان و واشنگتن یافت شد.

پنج انفجار کوچکتر، همراه با تعداد بی شماری از قسمت های فورانی، در شش سال آینده پس از این بیداری مجدد رخ داد. فعالیت در کوه تا سال 1986 ادامه یافت و یک گنبد گدازه ای غول پیکر در دهانه تازه ایجاد شده در قله آتشفشان شکل گرفت.

بهبود

زمین های اطراف این آتشفشان از سال 1980 تقریباً به طور کامل احیا شده اند. منطقه ای که زمانی کاملاً سوخته و بایر بود، اکنون یک جنگل پر رونق است. تنها پنج سال پس از فوران اولیه، گیاهان بازمانده از طریق لایه ضخیم خاکستر و آوار جوانه زدند و شکوفا شدند. از سال 1995، تنوع زیستی در منطقه آسیب دیده حتی افزایش یافته است - درختان و درختچه های بسیاری با موفقیت در حال رشد هستند و حیواناتی که قبل از فوران در این سرزمین زندگی می کردند، بازگشته و اسکان یافته اند.

آخرین فعالیت ها

فوران ویرانگر و مدرن سال 1980 کوه سنت هلن، آخرین فعالیت آن نبوده است. این آتشفشان به نشان دادن حضور خود ادامه داده است. از زمان انفجار تاریخی، کوه سنت هلن دوره ای از فوران های بسیار کوچکتر را بین سال های 2004 تا 2008 تجربه کرد.

در طول این دوره چهار ساله، کوه دوباره بسیار فعال و فورانی بود. خوشبختانه، هیچ یک از این انفجارها به طور خاص شدید نبودند و زمین به دلیل آنها آسیب زیادی ندیده است. بیشتر این فوران های کوچکتر فقط به رشد گنبد گدازه ای در دهانه قله کوه سنت هلن کمک کردند.

با این حال، در سال 2005، کوه سنت هلن ستونی از خاکستر و بخار به ارتفاع 36000 فوت (11000 متر) را به هوا فرستاد. یک زلزله کوچک نیز این رویداد را همراهی کرد. خاکستر و بخار چندین بار در سال های اخیر در کوه قابل مشاهده بوده است.