اختراع باران‌سنج: ابتکاری از دل نیازهای کشاورزی
بر اساس برخی منابع، نخستین باران‌سنج توسط پسر پادشاه سجونگ کبیر، از سلسله چوسان (حکومت: ۱۴۱۸-۱۴۵۰ میلادی) اختراع شد. دغدغه اصلی پادشاه سجونگ، بهبود فناوری‌های کشاورزی به منظور تامین غذا و پوشاک کافی برای رعایای خود بود.
نوآوری‌های کره‌ای
پادشاه سجونگ در راستای بهبود کشاورزی، به توسعه علوم ستاره‌شناسی و هواشناسی نیز کمک کرد. او الفبا و تقویمی برای مردم کره ابداع نمود و دستور ساخت ساعت‌های دقیق را صادر کرد. در دوران خشکسالی، سجونگ از تمامی روستاها خواست تا میزان بارندگی را اندازه گیری کنند.
پسر او، ولیعهد مونجونگ، این نوآوری را به ارث برد. مونجونگ در حین اندازه‌گیری بارندگی در قصر، باران‌سنج را اختراع کرد. او به این نتیجه رسید که به جای کندن زمین برای بررسی میزان بارندگی، بهتر است از یک ظرف استاندارد استفاده شود. پادشاه سجونگ باران‌سنجی را به هر روستا فرستاد و از آن به عنوان ابزاری رسمی برای تخمین میزان برداشت محصول کشاورزان استفاده شد. سجونگ همچنین از این اندازه‌گیری‌ها برای تعیین مالیات زمین کشاورزان استفاده می‌کرد.
باران‌سنج در ماه چهارم سال ۱۴۴۱ میلادی اختراع شد، یعنی ۲۰۰ سال قبل از اینکه کریستوفر رن (Christopher Wren) مخترع انگلیسی، باران‌سنج سطلی خود را در حدود سال ۱۶۶۲ در اروپا بسازد.
