اسب بخار یعنی چه؟ + منشأ این اصطلاح

اصطلاح "اسب بخار" امروزه به عنوان واحد اندازه گیری قدرت موتورها در خودروها، ماشین آلات و تجهیزات صنعتی شناخته می شود. اما آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا این واحد اندازه گیری به اسب مرتبط است و چگونه به وجود آمده؟ داستان شکل گیری این اصطلاح به قرن هجدهم و تلاش های جیمز وات، مهندس اسکاتلندی، برای بهبود موتور بخار برمی گردد. وات برای تبلیغ و فروش موتور بخار خود نیاز داشت تا قدرت آن را به روشی ساده و قابل درک برای مشتریانش توضیح دهد. او با الهام از قدرت اسب ها، اصطلاح "اسب بخار" را ابداع کرد و آن را به عنوان معیاری استاندارد برای سنجش قدرت موتورها معرفی نمود. در این مقاله، به تاریخچه جذاب این اصطلاح و تأثیر آن بر صنعت و فناوری می پردازیم.

جیمز وات و بهبود موتور بخار

در اواخر دهه 1760، جیمز وات، مهندس اسکاتلندی، موفق به ایجاد بهبودهای چشمگیری در موتور بخار تجاری موجود شد. این موتور بخار که توسط توماس نیوکامن در سال 1712 طراحی شده بود، دارای مشکلاتی مانند اتلاف انرژی و نیاز به سیکل های مکرر خنک سازی و گرم سازی بود. وات با افزودن یک کندانسور جداگانه به موتور، این مشکلات را برطرف کرد و بازدهی موتور را به طور قابل توجهی افزایش داد.

وات نه تنها یک مخترع ماهر بود، بلکه فردی واقع بین نیز به شمار می رفت. او می دانست که برای موفقیت در فروش موتور بخار خود، باید راهی ساده و قابل فهم برای توضیح قدرت آن به مشتریانش پیدا کند. به همین دلیل، او به دنبال روشی رفت که بتواند قدرت موتورش را به شکلی ملموس و قابل درک ارائه دهد.

این تلاش ها سرانجام منجر به ابداع اصطلاح "اسب بخار" شد، واحدی که امروزه به عنوان معیار استاندارد قدرت موتورها در سراسر جهان شناخته می شود. وات با استفاده از این اصطلاح، نه تنها موفق به فروش موتورهای بخار خود شد، بلکه پایه های تحولی بزرگ در صنعت و فناوری را نیز بنا نهاد.

چگونه موتورها جایگزین اسب ها شدند؟

در قرن هجدهم، اسب ها به عنوان نیروی محرکه اصلی برای انجام کارهای سنگین مانند کشیدن بار، هل دادن وسایل و بلند کردن اجسام استفاده می شدند. با این حال، جیمز وات به دنبال راهی بود تا نشان دهد موتور بخار او می تواند جایگزین مناسبی برای اسب ها باشد. او با الهام از کتاب های قدیمی که به محاسبه انرژی مکانیکی و جایگزینی اسب ها با موتورها پرداخته بودند، تصمیم گرفت قدرت موتور خود را بر اساس تعداد اسب هایی که می توانست جایگزین کند، بیان کند.

وات در کتابی از توماس سیوری، مخترع انگلیسی، به نام "The Miner’s Friend" (1702) مطالبی یافت که در آن نویسنده محاسبه کرده بود چگونه یک موتور می تواند کار چند اسب را انجام دهد. سیوری در کتاب خود نوشته بود: «موتوری که بتواند به اندازه دو اسب آب را بالا بکشد، می تواند جایگزین ده تا دوازده اسب شود.» این ایده الهام بخش وات شد تا قدرت موتور بخار خود را بر اساس تعداد اسب هایی که می توانست جایگزین کند، بیان کند.

وات پس از محاسباتی ساده، ادعا کرد که موتور بخار او می تواند کار ده اسب را انجام دهد. به این ترتیب، او اصطلاح "10 اسب بخار" را ابداع کرد و آن را به عنوان معیاری برای سنجش قدرت موتورها معرفی نمود. این اصطلاح به سرعت در صنعت رواج یافت و به استانداردی جهانی تبدیل شد.

ابداع اصطلاح "10 اسب بخار"

جیمز وات برای اینکه قدرت موتور بخار خود را به شکلی ملموس و قابل درک برای مشتریانش توضیح دهد، نیاز به یک معیار ساده داشت. او با الهام از قدرت اسب ها، تصمیم گرفت موتور خود را بر اساس تعداد اسب هایی که می توانست جایگزین کند، معرفی کند. وات پس از محاسباتی تقریبی، به این نتیجه رسید که یک موتور بخار او می تواند کار ده اسب را انجام دهد. به این ترتیب، او اصطلاح "10 اسب بخار" را ابداع کرد.

وات برای محاسبه قدرت یک اسب، به مشاهده اسب هایی پرداخت که در کارخانه های آردسازی مشغول به کار بودند. این اسب ها به چرخ هایی متصل بودند و با حرکت خود، محور مرکزی دستگاه را می چرخاندند. وات تخمین زد که هر اسب با نیروی حدود 180 پوند، محور را به حرکت درمی آورد. او سپس محاسبه کرد که یک اسب می تواند در هر دقیقه 33,000 فوت-پوند کار انجام دهد. این مقدار کار، معادل یک اسب بخار در نظر گرفته شد.

این محاسبات به وات کمک کرد تا قدرت موتور بخار خود را به شکلی ساده و قابل فهم بیان کند. او ادعا کرد که موتورش می تواند کار ده اسب را انجام دهد و این ادعا به سرعت مورد توجه قرار گرفت. رقبای وات نیز شروع به استفاده از این اصطلاح کردند و به این ترتیب، "اسب بخار" به عنوان واحد استاندارد اندازه گیری قدرت موتورها در سراسر جهان شناخته شد.

خطای وات در محاسبه قدرت واقعی اسب

جیمز وات در محاسبه قدرت اسب ها دچار اشتباهی کوچک شد. او محاسبات خود را بر اساس قدرت اسب های کوچکی به نام "پونی های معدن" انجام داد که در معادن زغال سنگ برای کشیدن واگن ها استفاده می شدند. این اسب ها به دلیل جثه کوچک تر، قدرت کمتری نسبت به اسب های معمولی داشتند. وات تخمین زد که یک پونی معدن می تواند یک واگن حاوی 220 پوند زغال سنگ را در یک دقیقه به ارتفاع 100 فوتی بکشد، که معادل 22,000 پوند-فوت کار در دقیقه بود.

وات سپس فرض کرد که اسب های معمولی حداقل 50 درصد قوی تر از پونی های معدن هستند و به این ترتیب، یک اسب بخار را معادل 33,000 پوند-فوت کار در دقیقه تعریف کرد. اما در واقعیت، یک اسب معمولی تنها کمی قوی تر از یک پونی معدن است و قدرت آن حدود 0.7 اسب بخار برآورد می شود. این بدان معناست که محاسبات وات کمی بیش ازحد واقعی بود.

با این حال، این خطای کوچک تأثیر چندانی بر موفقیت وات نداشت. اصطلاح "اسب بخار" به سرعت به عنوان واحد استاندارد اندازه گیری قدرت موتورها پذیرفته شد و حتی امروزه نیز در صنعت و فناوری مورد استفاده قرار می گیرد. این داستان نشان می دهد که چگونه یک اشتباه کوچک می تواند به ایجاد یک استاندارد جهانی منجر شود.

اولین لوکوموتیو بخار آمریکایی

در اوایل قرن نوزدهم، لوکوموتیوهای بخار در آمریکا به دلیل ضعف و عدم اطمینان، برای حمل مسافر مورد اعتماد نبودند. شرکت Baltimore and Ohio Railroad (B&O) که در سال 1827 اولین مجوز حمل بار و مسافر با استفاده از لوکوموتیوهای بخار را دریافت کرد، با چالش های زیادی روبرو بود. این شرکت برای عبور از تپه ها و زمین های ناهموار به موتورهایی قوی تر نیاز داشت و در نتیجه، همچنان از قطارهای کشیده شده توسط اسب استفاده می کرد.

در این زمان، صنعتگری به نام پیتر کوپر وارد صحنه شد. او پیشنهاد داد که بدون دریافت هزینه، یک لوکوموتیو بخار طراحی و بسازد که بتواند جایگزین قطارهای اسب کش شود. نتیجه این تلاش، لوکوموتیو معروف "تام تامب" بود که به عنوان اولین لوکوموتیو بخار ساخته شده در آمریکا شناخته می شود. این لوکوموتیو بر روی یک خط ریلی عمومی و تجاری به کار گرفته شد و نشان داد که فناوری بخار می تواند آینده ی حمل ونقل ریلی را متحول کند.

تام تامب یک لوکوموتیو چهارچرخ با دیگ بخار عمودی و سیلندرهای عمودی بود که وزن آن حدود 810 پوند بود. این لوکوموتیو با نوآوری های متعددی همراه بود، از جمله لوله های دیگ بخار که از لوله های تفنگ ساخته شده بودند. کوپر با این اختراع نه تنها به پیشرفت صنعت ریلی کمک کرد، بلکه از افزایش ارزش زمین های خود در مسیر خطوط ریلی B&O نیز بهره مند شد.

مسابقه اسب در مقابل بخار

در تاریخ 28 آگوست 1830، لوکوموتیو "تام تامب" ساخته شده توسط پیتر کوپر در حال آزمایش عملکرد خود بر روی ریل های شرکت Baltimore and Ohio Railroad (B&O) در نزدیکی بالتیمور، مریلند بود. در این حین، یک قطار اسب کش در ریل مجاور توقف کرد و راننده آن با نگاهی تحقیرآمیز به ماشین بخار، چالشی برای مسابقه مطرح کرد. کوپر که این مسابقه را فرصتی عالی برای تبلیغ موتور بخار خود می دید، با اشتیاق پذیرفت و مسابقه آغاز شد.

تام تامب به سرعت پیشتاز شد و فاصله خود را با قطار اسب کش افزایش داد. اما در میانه مسابقه، یکی از تسمه های محرکه لوکوموتیو پاره شد و تام تامب متوقف گردید. این اتفاق باعث شد قطار اسب کش برنده مسابقه شود. با این حال، این شکست موقتی نتوانست از تأثیر مثبت این رویداد بر آینده لوکوموتیوهای بخار بکاهد.

مسئولان شرکت B&O که تحت تأثیر سرعت و قدرت تام تامب قرار گرفته بودند، تصمیم گرفتند از لوکوموتیوهای بخار کوپر در خطوط ریلی خود استفاده کنند. این تصمیم نقطه عطفی در تاریخ حمل ونقل ریلی آمریکا بود و راه را برای گسترش استفاده از فناوری بخار هموار کرد.

استفاده شرکت B&O از لوکوموتیوهای بخار

پس از مسابقه تاریخی بین لوکوموتیو بخار "تام تامب" و قطار اسب کش، شرکت Baltimore and Ohio Railroad (B&O) تحت تأثیر عملکرد چشمگیر تام تامب قرار گرفت. اگرچه این لوکوموتیو در مسابقه شکست خورده بود، اما سرعت و قدرت آن به اندازه ای بود که مدیران شرکت را متقاعد کند تا استفاده از لوکوموتیوهای بخار را در خطوط ریلی خود آغاز کنند.

تام تامب اگرچه هرگز به صورت منظم در خدمات تجاری استفاده نشد، اما تا مارس 1831 مسافران را جابه جا کرد و در نهایت در سال 1834 برای قطعات آن بازیافت شد. با این حال، تأثیر این لوکوموتیو بر صنعت ریلی آمریکا غیرقابل انکار بود. شرکت B&O به یکی از بزرگ ترین و موفق ترین شرکت های ریلی در ایالات متحده تبدیل شد و استفاده از لوکوموتیوهای بخار به سرعت در سراسر کشور گسترش یافت.

پیتر کوپر نیز از این موفقیت سود برد. او نه تنها از فروش لوکوموتیوهای بخار خود به شرکت B&O درآمد کسب کرد، بلکه ارزش زمین هایش در مسیر خطوط ریلی نیز به طور چشمگیری افزایش یافت. کوپر در ادامه زندگی خود به عنوان یک سرمایه گذار و نیکوکار شناخته شد و در سال 1859، با کمک مالی او، مؤسسه Cooper Union for the Advancement of Science and Art در نیویورک تأسیس شد.