تعریف و خصوصیات فلزات سنگین: فهرست و خطرات آن ها
فلزات سنگین، فلزاتی با چگالی بالا هستند که معمولاً در غلظت های پایین سمی می باشند. اصطلاح "فلز سنگین" رایج است، اما هیچ تعریف استانداردی برای تعیین فلزات به عنوان فلزات سنگین وجود ندارد.
نکات کلیدی: تعریف و فهرست فلزات سنگین
- در مورد تعریف فلز سنگین توافقی وجود ندارد. این اصطلاح می تواند به معنای فلز با چگالی بالا یا فلزی سمی و نسبتاً متراکم باشد.
- برخی فلزات، مانند سرب و جیوه، هم متراکم (سنگین) و هم سمی هستند. این فلزات به طور جهانی به عنوان فلزات سنگین شناخته می شوند.
- دیگر فلزات، مانند طلا، متراکم هستند اما به طور خاص سمی محسوب نمی شوند. برخی افراد این فلزات را به دلیل چگالی شان "سنگین" می دانند، در حالی که دیگران آن ها را به دلیل عدم خطر عمده برای سلامتی از فهرست فلزات سنگین حذف می کنند.
ویژگی های فلزات سنگین
برخی فلزات سبک تر و شبه فلزات به دلیل سمی بودن خود خطرناک هستند و از این رو به عنوان فلزات سنگین نامیده می شوند، هرچند برخی فلزات سنگین، مانند طلا، معمولاً سمی نیستند.
بیشتر فلزات سنگین دارای شماره اتمی و وزن اتمی بالا و چگالی خاصی بالاتر از ۵.۰ هستند. فلزات سنگین شامل برخی شبه فلزات، فلزات انتقالی، فلزات پایه، لانتانیدها و آکتینیدها می باشند. اگرچه برخی فلزات معیارهای خاصی را دارند و برخی دیگر را ندارند، اکثر افراد بر این باورند که عناصر جیوه، بیسموت و سرب فلزات سمی با چگالی بالای کافی هستند.
نمونه هایی از فلزات سنگین شامل سرب، جیوه، کادمیوم و در برخی موارد کروم می باشند. کمتر رایج است که فلزاتی مانند آهن، مس، روی، آلومینیوم، بریلیوم، کبالت، منگنز و آرسنیک به عنوان فلزات سنگین در نظر گرفته شوند.
فهرست فلزات سنگین
اگر به تعریف فلز سنگین به عنوان یک عنصر فلزی با چگالی بالاتر از ۵ نگاه کنیم، فهرست فلزات سنگین به شرح زیر است:
- تیتانیوم
- وانادیوم
- کروم
- منگنز
- آهن
- کبالت
- نیکل
- مس
- روی
- گالیوم
- ژرمانیم
- آرسنیک
- زیرکونیوم
- نیوبیوم
- مولیبدن
- تکنسیوم
- روتنیم
- رودیم
- پالادیوم
- نقره
- کادمیوم
- ایندیم
- قلع
- تلوریوم
- لوتسیوم
- هافنیوم
- تانتالوم
- تنگستن
- رنیوم
- اوزمیوم
- ایریدیم
- پلاتین
- طلا
- جیوه
- تالیوم
- سرب
- بیسموت
- پولونیوم
- آستاتین
- لانتان
- سریم
- پراسئودیمیوم
- نئودیمیوم
- پرومتیم
- ساماریوم
- اروپیم
- گادولینیوم
- ترابیوم
- دیسپروسیوم
- هولمیوم
- اربیم
- تولیوم
- یترابیوم
- آکتینیوم
- توریم
- پروتاکتینیوم
- اورانیوم
- نپتونیم
- پلوتونیوم
- آمریکیم
- کریوم
- برکلیوم
- کالیفرنیوم
- اینشتینیم
- فرمیوم
- نوبلیوم
- رادیوم
- لورنسیم
- رادرفوردیم
- دابنین
- سیبورگیوم
- بوهریوم
- هاپیوم
- مایتنریوم
- دارمستدیوم
- رنتگنیوم
- کوپرنیکیوم
- نیهونیم
- فلروویوم
- موسکویوم
- لیورموریوم
تنسین (عنصر ۱۱۷) و اوگانسن (عنصر ۱۱۸) در مقادیر کافی برای دانستن خواص آن ها سنتز نشده اند، اما احتمالاً تنسین یا شبه فلز است یا هالوژن، در حالی که اوگانسن احتمالاً گاز نجیب (احتمالاً جامد) است.
به خاطر داشته باشید که این فهرست فلزات سنگین شامل عناصر طبیعی و سنتزی است، همچنین عناصری که چگال هستند، اما برای تغذیه حیوانات و گیاهان لازم هستند.
فلزات سنگین قابل توجه
در حالی که طبقه بندی برخی فلزات چگال به عنوان فلزات سنگین قابل بحث است، دانشمندان معمولاً فلزات سنگین دیگر را به دلیل چگالی، سمی بودن و خطرات سلامتی ناشی از استفاده گسترده در جامعه قابل توجه می دانند.
- کروم: دو حالت اکسیداسیون متداول کروم شامل ۳+ و ۶+ است. حالت اکسیداسیون ۳+ برای تغذیه انسان در مقادیر بسیار کم ضروری است. اما کروم شش ظرفیتی بسیار سمی است و به عنوان یک سرطان زای شناخته شده برای انسان محسوب می شود.
- آرسنیک: از نظر فنی، آرسنیک یک شبه فلز است و نه یک فلز. اما، سمی است. آرسنیک به راحتی با گوگرد ترکیب می شود و آنزیم های مورد استفاده در متابولیسم را مختل می کند.
- کادمیوم: کادمیوم یک فلز سمی است که خواص مشترکی با روی و جیوه دارد. قرارگیری در معرض این عنصر می تواند منجر به بیماری های تحلیل برنده استخوان شود.
- جیوه: جیوه و ترکیبات آن سمی هستند. جیوه ترکیبات ارگانومتالی را تشکیل می دهد که خطرات بهداشتی بیشتری نسبت به اشکال غیر آلی آن دارند. جیوه عمدتاً باعث آسیب به سیستم عصبی مرکزی می شود.
- سرب: مانند جیوه، سرب و ترکیبات آن نیز به سیستم عصبی آسیب می زنند. هیچ محدودیت "ایمن" برای قرارگیری در معرض جیوه یا سرب وجود ندارد.
- شیمی
- علم
