مارگارت سانگر: زندگی‌نامه پیشگام کنترل بارداری و حقوق زنان

مارگارت سانگر، نامی که با تلاش برای کنترل بارداری و سلامت زنان گره خورده است، در ۱۴ سپتامبر ۱۸۷۹ (برخی منابع ۱۸۸۳) در کورنینگ، نیویورک دیده به جهان گشود. پدرش یک مهاجر ایرلندی با تفکرات آزاد و مادرش یک آمریکایی-ایرلندی کاتولیک بود. او یکی از یازده فرزند خانواده بود و مرگ زودهنگام مادرش را ناشی از فقر و بارداری‌ها و زایمان‌های مکرر می‌دانست.

سانگر به عنوان یک پرستار و مدافع حقوق زنان، عمر خود را وقف آگاهی‌بخشی درباره کنترل بارداری و بهبود سلامت زنان کرد و نقش بسزایی در تغییر نگرش جامعه نسبت به این مسائل ایفا نمود. او با چالش‌های فراوانی روبرو شد، اما با اراده‌ای راسخ به تلاش خود ادامه داد و نام خود را در تاریخ به عنوان یکی از پیشگامان این عرصه ثبت کرد.

آغاز فعالیت حرفه‌ای مارگارت سانگر

مارگارت هیگینز که مصمم بود سرنوشت مادرش را تکرار نکند، تصمیم گرفت تحصیل کند و به عنوان پرستار مشغول به کار شود. او در حالی که در بیمارستان وایت پلینز نیویورک مشغول گذراندن دوره پرستاری بود، با یک معمار ازدواج کرد و از تحصیل انصراف داد. پس از به دنیا آمدن سه فرزند، این زوج تصمیم گرفتند به شهر نیویورک نقل مکان کنند. در آنجا، آن‌ها وارد محافل فمینیستی و سوسیالیستی شدند.

در سال 1912، سانگر ستونی با عنوان "آنچه هر دختر باید بداند" در مورد سلامت زنان و مسائل جنسی برای روزنامه حزب سوسیالیست به نام The Call نوشت. او مقالات خود را جمع‌آوری و در قالب کتاب‌هایی با عنوان "آنچه هر دختر باید بداند" (1916) و "آنچه هر مادر باید بداند" (1917) منتشر کرد. مقاله او در سال 1924 با عنوان "دفاع از کنترل بارداری" یکی از مقالات متعددی بود که منتشر کرد.

اما قانون کامستاک در سال 1873 برای ممنوع کردن توزیع وسایل و اطلاعات مربوط به کنترل بارداری مورد استفاده قرار گرفت. مقاله او در مورد بیماری‌های مقاربتی در سال 1913 غیراخلاقی اعلام شد و از طریق پست ممنوع شد. در سال 1913 او برای فرار از دستگیری به اروپا رفت.

درک مارگارت سانگر از آسیب‌های بارداری ناخواسته

پس از بازگشت از اروپا، مارگارت سانگر با استفاده از دانش پرستاری خود به عنوان یک پرستار سیار در بخش فقیرنشین Lower East Side شهر نیویورک مشغول به کار شد. او در تعامل با زنان مهاجر و فقیر، شاهد موارد متعددی از رنج و حتی مرگ زنان به دلیل بارداری‌ها و زایمان‌های مکرر و همچنین سقط جنین بود. او متوجه شد که بسیاری از زنان برای مقابله با بارداری‌های ناخواسته به سقط جنین خودسرانه روی می‌آورند که اغلب نتایج فاجعه‌باری برای سلامت و زندگی آنها به دنبال داشت و توانایی آنها را برای مراقبت از خانواده‌شان تحت تاثیر قرار می‌داد. او به دلیل قوانین سانسور دولتی از ارائه اطلاعات در مورد پیشگیری از بارداری منع شده بود.

در محافل رادیکال طبقه متوسط که او در آن رفت و آمد داشت، بسیاری از زنان از وسایل پیشگیری از بارداری استفاده می‌کردند، حتی اگر توزیع و اطلاعات مربوط به آنها توسط قانون ممنوع شده بود. اما او در کار خود به عنوان یک پرستار، و تحت تأثیر اما گلدمن، دید که زنان فقیر فرصت یکسانی برای برنامه‌ریزی برای مادری خود ندارند. او به این باور رسید که بارداری ناخواسته بزرگترین مانع برای آزادی زنان کارگر یا فقیر است. او تصمیم گرفت که قوانین علیه اطلاعات در مورد پیشگیری از بارداری و توزیع وسایل پیشگیری از بارداری ناعادلانه و غیرمنصفانه است و با آنها مقابله خواهد کرد.

تاسیس اتحادیه ملی کنترل بارداری

سانگر پس از بازگشت از اروپا، روزنامه‌ای به نام "زن یاغی" (Woman Rebel) را تأسیس کرد. او به اتهام "ارسال مطالب غیراخلاقی از طریق پست" متهم شد، به اروپا گریخت و سپس این اتهام پس گرفته شد. در سال 1914، او "اتحادیه ملی کنترل بارداری" را تأسیس کرد که در زمان حضور سانگر در اروپا، مری وار دنِت و دیگران مسئولیت آن را بر عهده گرفتند.

در سال 1916 (یا 1917 به گفته برخی منابع)، سانگر اولین کلینیک کنترل بارداری را در ایالات متحده تأسیس کرد و سال بعد به دلیل "ایجاد مزاحمت عمومی" به کار اجباری محکوم شد. دستگیری‌ها و پیگردهای قانونی مکرر او و اعتراضات ناشی از آن، به تغییراتی در قوانین منجر شد که به پزشکان حق می‌دادند به بیماران در مورد کنترل بارداری مشاوره دهند (و بعداً وسایل پیشگیری از بارداری را تجویز کنند).

اولین ازدواج او با ویلیام سانگر، معمار، در سال 1902 به طلاق در سال 1920 ختم شد. او در سال 1922 با جی. نوآ اچ. اسلی ازدواج کرد، اگرچه نام مشهور (یا بدنام) خود را از ازدواج اول حفظ کرد.

در سال 1927، سانگر به سازماندهی اولین کنفرانس جهانی جمعیت در ژنو کمک کرد. در سال 1942، پس از چندین ادغام سازمانی و تغییر نام، "فدراسیون فرزندپروری تنظیم‌شده" (Planned Parenthood Federation) تأسیس شد.

سانگر کتاب‌ها و مقالات بسیاری در مورد کنترل بارداری و ازدواج و همچنین یک خودزندگینامه (در سال 1938) نوشت.

امروزه، سازمان‌ها و افرادی که مخالف سقط جنین و اغلب، کنترل بارداری هستند، سانگر را به طرفداری از اصلاح نژاد و نژادپرستی متهم کرده‌اند. حامیان سانگر این اتهامات را اغراق‌آمیز یا نادرست می‌دانند یا معتقدند نقل قول‌های مورد استفاده از متن خارج شده‌اند.