تفاوت های بین کشور، دولت و ملت: بررسی مفاهیم و ویژگی ها
اگرچه اصطلاحات کشور، ایالت، دولت مستقل، ملت و دولت ملت به طور متقابل استفاده می شوند، اما بین آن ها تفاوت هایی وجود دارد. به طور ساده:
- ایالت یک قلمرو با نهادها و جمعیت های خود است.
- دولت مستقل یک ایالت است که دارای نهادها و جمعیت های خود بوده و جمعیت دائمی، قلمرو و دولت دارد. همچنین باید حق و ظرفیت امضای معاهدات و توافقات دیگری با سایر ایالت ها را داشته باشد. توجه داشته باشید که ایالت های غیر مستقل نیز وجود دارند.
- ملت یک گروه بزرگ از مردم است که در یک قلمرو خاص زندگی می کنند و از طریق تاریخ، فرهنگ یا اقدام مشترک دیگری به هم متصل هستند.
- دولت ملت یک گروه فرهنگی (یک ملت) است که همچنین یک ایالت می باشد (و ممکن است همچنین یک دولت مستقل باشد).
کلمه کشور می تواند به همان معنای ایالت، دولت مستقل یا دولت ملت استفاده شود. همچنین می تواند به طور غیرسیاسی به منطقه یا ناحیه ای فرهنگی اشاره کند که وضعیت دولتی ندارد. نمونه هایی از آن عبارتند از Wine Country (منطقه ای در شمال کالیفرنیا که انگور می کارد) و Coal Country (منطقه ای در پنسیلوانیا که زغال سنگ استخراج می کند).
کیفیت های یک دولت مستقل
ایالت، ملت و کشور همه اصطلاحاتی هستند که گروه های مردمی را توصیف می کنند که در یک مکان زندگی می کنند و ویژگی های زیادی در مشترک دارند. اما در حالی که ایالت ها و دولتمردان مستقل نهادهای سیاسی هستند، ملت ها و کشورها ممکن است سیاسی نباشند.
یک دولت مستقل (گاهی اوقات به آن دولت مستقل نیز گفته می شود) دارای ویژگی های زیر است:
- فضا یا قلمرویی که دارای مرزهای بین المللی شناخته شده است
- مردمی که به طور مداوم در آنجا زندگی می کنند
- قوانینی که تجارت داخلی و خارجی را تنظیم می کند
- توانایی صدور پول قانونی که در سراسر مرزها شناخته شده باشد
- دولتی که به صورت بین المللی شناخته شده است و خدمات عمومی و قدرت پلیسی فراهم می کند و حق دارد قرارداد ببندد، جنگ راه بیندازد و اقدامات دیگر را به نمایندگی از مردم خود انجام دهد
- حاکمیت، به این معنا که هیچ دولت دیگری نباید بر قلمرو کشور قدرت داشته باشد
بسیاری از نهادهای جغرافیایی برخی اما نه تمامی ویژگی های یک دولت مستقل را دارند. تا سال 2020، 195 دولت مستقل در جهان وجود دارد (197 مورد طبق برخی محاسبات)؛ 193 نفر از اعضای سازمان ملل هستند (سازمان ملل فلسطین و واتیکان را شامل نمی شود). دو نهاد دیگر، تایوان و کوزوو، از سوی برخی اما نه تمامی اعضای سازمان ملل شناخته شده اند.
نهادهایی که دولت مستقل نیستند
بسیاری از نهادها دارای اهمیت جغرافیایی و فرهنگی و بسیاری از ویژگی های یک دولت مستقل هستند اما دولت های مستقل نیستند. این شامل قلمروها، ایالت های غیر مستقل و ملت ها است.
ایالت های غیر مستقل
قلمروهای دولت های مستقل، به خودی خود دولت های مستقل نیستند. بسیاری از نهادها بیشتر ویژگی های دولت های مستقل را دارند اما به طور رسمی به عنوان ایالت های غیر مستقل شناخته می شوند. بسیاری از آن ها تاریخ های خاص خود را دارند و برخی حتی زبان های خود را دارند. نمونه هایی شامل:
- هنگ کنگ
- برمودا
- گرینلند
- پورتوریکو
- شمال ایرلند، ولز، اسکاتلند و انگلستان، که بخش های غیر مستقل از پادشاهی متحد هستند
کلمه ایالت همچنین برای اشاره به بخش های جغرافیایی دولت های مستقل استفاده می شود که دارای دولت های خود هستند اما تحت یک دولت فدرال بزرگتر قرار دارند. 50 ایالت ایالات متحده، ایالت های غیر مستقل هستند.
ملت ها
ملت ها گروه های فرهنگی همگن از مردم هستند که زبان، نهاد، مذهب و/یا تجربه تاریخی مشترکی دارند. برخی از ملت ها دولت های مستقل هستند، اما بسیاری از آن ها نیستند.
ملت هایی که قلمرو دارند اما دولت مستقل نیستند شامل:
- ملت های هندی ایالات متحده
- بوسنی (بوسنی و هرزگوین)
- کاتالونیا (در شمال اسپانیا)
- کبک
- کورسیگا
- سیسیل
- تبت
علاوه بر ملت هایی که دولت های غیر مستقل هستند، می توان ادعا کرد که برخی ملت ها هیچ قلمروئی را اداره نمی کنند. به عنوان مثال، مردم سندی، یوروبا، روهینگیا و ایگبو تاریخ ها، فرهنگ ها و زبان های مشترکی دارند اما قلمرو ندارند. برخی از ایالت ها دارای دو ملت هستند، مانند کانادا و بلژیک.
دولت ملت ها
زمانی که یک ملت از مردم دارای دولت مستقل خود باشد، به آن دولت ملت گفته می شود. جمعیت های ساکن در دولت ملت ها تاریخ، زبان، قومیت و فرهنگ مشترکی دارند. ایسلند و ژاپن نمونه های عالی از دولت ملت ها هستند: اکثریت بزرگی از افرادی که در این دولت ملت ها متولد می شوند، جد و فرهنگ مشترکی دارند.
