اقتصاد وایکینگ‌ها: از دامداری تا تجارت جهانی عاج و روغن
در طول سیصد سال عصر وایکینگ‌ها و با گسترش نورس لندنام (سکونت‌گاه‌های جدید نوردیک)، ساختار اقتصادی جوامع دستخوش تغییر شد. در سال 800 میلادی، یک مزرعه مرفه در نروژ عمدتاً مبتنی بر دامداری بود؛ پرورش گاو، خوک و بز. این ترکیب در سرزمین‌های اصلی و برای مدتی در جنوب ایسلند و جزایر فارو به خوبی جواب می‌داد. دامداری، پایه و اساس اقتصاد اولیه وایکینگ‌ها را تشکیل می‌داد و نقش مهمی در تامین نیازهای اساسی و شکل‌گیری جوامع آنها ایفا می‌کرد. با این حال، با گذشت زمان و گسترش قلمرو وایکینگ‌ها، نیازها و الگوهای اقتصادی نیز تغییر کردند.
دام، کالایی برای تجارت
در گرینلند، با وخیم‌تر شدن شرایط آب و هوایی، تعداد بزها به سرعت از خوک‌ها و گاوها پیشی گرفت. پرندگان، ماهی‌ها و پستانداران محلی، علاوه بر تامین نیازهای اولیه وایکینگ‌ها، به منابعی برای تولید کالاهای تجاری تبدیل شدند؛ کالاهایی که بقای گرینلندی‌ها به آنها وابسته بود. در واقع، با تغییر شرایط محیطی، وایکینگ‌ها مجبور به سازگاری با محیط زیست جدید و بهره‌برداری از منابع بومی شدند. این سازگاری، منجر به توسعه تجارت و مبادله کالاها با سایر مناطق شد و نقش مهمی در بقای جوامع وایکینگ در گرینلند ایفا کرد.
از کالا تا پول رایج: تحول نظام تجاری وایکینگ‌ها
در قرون دوازدهم و سیزدهم میلادی، ماهیگیری روغن‌ماهی کاد، بازداری (شکار با باز)، روغن پستانداران دریایی، سنگ صابون و عاج فیل دریایی به فعالیت‌های تجاری گسترده‌ای تبدیل شدند. این فعالیت‌ها ناشی از نیاز به پرداخت مالیات به پادشاهان و عشریه به کلیسا بود و در سراسر شمال اروپا تجارت می‌شدند. با شکل‌گیری دولت‌های متمرکز در کشورهای اسکاندیناوی، توسعه مراکز تجاری و شهرها افزایش یافت و این کالاها به نوعی پول رایج تبدیل شدند که می‌شد آنها را به پول نقد برای تامین هزینه‌های ارتش، هنر و معماری تبدیل کرد. وایکینگ‌های گرینلند به ویژه، تجارت گسترده‌ای بر پایه منابع عاج فیل دریایی خود در مناطق شکار شمالی داشتند. اما با سقوط بازار عاج، اقتصاد آنها نیز آسیب دید و این موضوع احتمالا به نابودی این مستعمره منجر شد. این تحول نشان می‌دهد که اقتصاد وایکینگ‌ها از یک نظام ساده مبتنی بر دامداری، به سمت یک نظام پیچیده‌تر مبتنی بر تجارت و پول رایج حرکت کرده بود.
