فرآیند تبلور چیست؟ از تعریف تا روش‌ها + مثال

کریستالیزاسیون کلرید سدیم
Xvision / Getty Images

تبلور: فرآیند شکل‌گیری ساختارهای منظم و زیبا

تبلور یا کریستالیزاسیون، فرآیندی است که در آن اتم‌ها یا مولکول‌ها به صورت یک ساختار بسیار منظم و مرتب در کنار هم قرار می‌گیرند و یک کریستال یا بلور را تشکیل می‌دهند. این فرآیند معمولاً به صورت رسوب آرام بلورها از یک محلول اتفاق می‌افتد. با این حال، کریستال‌ها می‌توانند از یک ماده مذاب خالص یا به طور مستقیم از فاز گازی نیز تشکیل شوند.

همچنین، تبلور می‌تواند به تکنیک جداسازی و خالص‌سازی جامد-مایع اشاره داشته باشد که در آن انتقال جرم از محلول مایع به یک فاز کریستالی جامد خالص رخ می‌دهد.

تفاوت تبلور و رسوب

اگرچه تبلور ممکن است در طول رسوب‌گذاری رخ دهد، اما این دو اصطلاح قابل تعویض نیستند. رسوب‌گذاری به سادگی به تشکیل یک ماده نامحلول (جامد) از یک واکنش شیمیایی اشاره دارد. یک رسوب ممکن است بی‌شکل یا کریستالی باشد. به عبارت دیگر، هر تبلوری یک رسوب است، اما هر رسوبی یک تبلور نیست.

مراحل اساسی فرآیند تبلور

برای وقوع تبلور، دو مرحله اساسی باید طی شود:

  1. هسته‌زایی (Nucleation): در این مرحله، اتم‌ها یا مولکول‌ها در مقیاس میکروسکوپی گرد هم می‌آیند و خوشه‌های بسیار کوچکی را تشکیل می‌دهند. به این تجمع اولیه، هسته‌زایی می‌گویند.
  2. رشد کریستال (Crystal Growth): اگر این خوشه‌ها به اندازه کافی بزرگ و پایدار شوند، وارد مرحله رشد کریستال می‌شوند. در این مرحله، اتم‌ها یا مولکول‌های بیشتری به سطح کریستال اضافه شده و اندازه آن را بزرگتر می‌کنند.

چگونگی شکل‌گیری ساختارهای مختلف کریستالی (Polymorphism)

اتم‌ها و ترکیبات مختلف معمولاً می‌توانند بیش از یک ساختار کریستالی (چندشکلی یا Polymorphism) داشته باشند. آرایش ذرات در مرحله هسته‌زایی تعیین می‌شود و تحت تأثیر عوامل گوناگونی قرار دارد، از جمله:

  • دما
  • غلظت ذرات
  • فشار
  • خلوص ماده

نقش محلول فوق اشباع و هسته‌های اولیه

در طول رشد کریستال در یک محلول، یک تعادل بین حل شدن مجدد ذرات حل‌شده در محلول و رسوب آن‌ها به صورت جامد برقرار می‌شود. اگر محلول فوق اشباع باشد (یعنی غلظت ماده حل‌شده بیش از حد معمول باشد)، این امر باعث تسریع فرآیند تبلور می‌شود، زیرا حلال دیگر قادر به حل کردن بیشتر ماده حل‌شده نیست. با این حال، گاهی اوقات وجود یک محلول فوق اشباع برای شروع تبلور کافی نیست و ممکن است نیاز باشد یک کریستال بذری (seed crystal) یا یک سطح ناهموار برای شروع هسته‌زایی و رشد فراهم شود.

نمونه‌هایی از تبلور در طبیعت و صنعت

تبلور می‌تواند به طور طبیعی یا مصنوعی و در بازه‌های زمانی مختلف (از سرعت بالا تا دوره‌های زمین‌شناسی) رخ دهد.

نمونه‌های تبلور طبیعی:

  • تشکیل دانه‌های برف
  • تبلور عسل در شیشه
  • تشکیل استالاکتیت و استالاگمیت‌ها در غارها
  • رسوب‌گذاری کریستال‌های سنگ‌های قیمتی

نمونه‌های تبلور مصنوعی:

  • رشد کریستال‌های شکر در شیشه
  • تولید سنگ‌های قیمتی مصنوعی

روش‌های مختلف تبلور مواد

روش‌های متعددی برای تبلور یک ماده وجود دارد. انتخاب روش مناسب، تا حد زیادی به نوع ماده اولیه بستگی دارد؛ اینکه ماده یک ترکیب یونی (مانند نمک)، یک ترکیب کووالانسی (مانند شکر یا منتول) یا یک فلز (مانند نقره یا فولاد) باشد.

روش‌های رایج رشد کریستال:

  • سرد کردن یک محلول یا مذاب
  • تبخیر حلال
  • افزودن یک حلال دوم برای کاهش حلالیت ماده حل‌شونده
  • تصعید (Sublimation)
  • لایه بندی حلال (Solvent layering)
  • افزودن یک کاتیون یا آنیون

روش رایج تبلور از محلول

رایج‌ترین فرآیند تبلور، حل کردن ماده حل‌شونده در یک حلال است که حداقل تا حدی در آن حل می‌شود. اغلب، دمای محلول برای افزایش حلالیت، افزایش داده می‌شود تا حداکثر مقدار ماده حل‌شونده در محلول حل شود. سپس، مخلوط گرم یا داغ برای حذف مواد حل‌نشده یا ناخالصی‌ها فیلتر می‌شود. محلول باقیمانده (فیلترشده) به آرامی سرد می‌شود تا تبلور آغاز شود. کریستال‌ها را می‌توان از محلول جدا کرد و اجازه داد خشک شوند یا با یک حلال که در آن نامحلول هستند، شسته شوند. اگر این فرآیند برای افزایش خلوص نمونه تکرار شود، به آن تبلور مجدد (Recrystallization) می‌گویند.

تاثیر سرعت سرد شدن و تبخیر

سرعت سرد شدن محلول و میزان تبخیر حلال می‌توانند تاثیر زیادی بر اندازه و شکل کریستال‌های حاصل داشته باشند. به طور کلی، تبخیر آهسته‌تر منجر به تشکیل کریستال‌های بزرگتر و یکنواخت‌تر می‌شود.

شیمی

بیشتر