انقلاب سبز | تاریخچه و مرور کلی آن

اصطلاح انقلاب سبز به تجدید نظر در روش های کشاورزی اشاره دارد که از دهه 1940 در مکزیک آغاز شد. به علت موفقیت این روش ها در تولید محصولات کشاورزی بیشتر، فناوری های انقلاب سبز در دهه های 1950 و 1960 به سایر نقاط جهان گسترش یافت و به طور قابل توجهی مقدار کالری تولید شده در هر هکتار زمین زراعی را افزایش داد.

تاریخچه و توسعه انقلاب سبز

آغاز انقلاب سبز معمولاً به نرمان بورلاگ، یک دانشمند آمریکایی علاقه مند به کشاورزی نسبت داده می شود. در دهه 1940، او شروع به تحقیق در مکزیک کرد و واریته های جدیدی از گندم مقاوم به بیماری و با بازده بالا توسعه داد. با ترکیب واریته های گندم بورلاگ با فناوری های جدید کشاورزی مکانیزه، مکزیک توانست بیشتر از نیاز خود گندم تولید کند و تا دهه 1960 به صادرکننده گندم تبدیل شود. قبل از استفاده از این واریته ها، مکزیک تقریباً نیمی از تامین گندم خود را وارد می کرد.

به دلیل موفقیت انقلاب سبز در مکزیک، این فناوری ها در دهه های 1950 و 1960 به سراسر جهان گسترش یافتند. به عنوان مثال، ایالات متحده در دهه 1940 حدود نیمی از گندم خود را وارد می کرد اما پس از استفاده از فناوری های انقلاب سبز، در دهه 1950 به خودکفایی رسید و تا دهه 1960 به صادرکننده تبدیل شد.

برای ادامه استفاده از فناوری های انقلاب سبز به منظور تولید غذا برای جمعیت رو به رشد در سراسر جهان، بنیاد راکفلر و بنیاد فورد و همچنین بسیاری از سازمان های دولتی در سراسر جهان، تحقیق و پژوهش را تأمین مالی کردند. در سال 1963 با کمک این اعتبارات، مکزیک یک موسسه تحقیقاتی بین المللی به نام مرکز بهبود ذرت و گندم بین المللی تشکیل داد.

کشورهای مختلف در سراسر جهان از کارهای انقلاب سبز که توسط بورلاگ و این موسسه تحقیقاتی انجام شد، بهره مند شدند. به عنوان مثال، هند در اوایل دهه 1960 به دلیل افزایش سریع جمعیت، در آستانه قحطی قرار داشت. بورلاگ و بنیاد فورد تحقیقاتی را در آنجا پیاده سازی کردند و واریته جدیدی از برنج به نام IR8 را توسعه دادند که با استفاده از آبیاری و کود شیمیایی، دانه بیشتری در هر گیاه تولید می کرد. امروز هند یکی از تولیدکنندگان بزرگ برنج در جهان است. استفاده از برنج IR8 در دهه های بعدی در آسیا گسترش یافت.

فناوری های گیاهی انقلاب سبز

محصولات توسعه یافته در طول انقلاب سبز، واریته های با بازده بالا بودند—به این معنی که آنها گیاهان اهلی سازی شده ای بودند که به طور خاص برای پاسخ به کودهای شیمیایی و تولید مقدار بیشتری دانه در هر هکتار کاشته شده پرورش یافته بودند.

اصطلاحاتی که معمولاً در ارتباط با این گیاهان انقلاب سبز استفاده می شود و باعث موفقیت آنها می شود شامل شاخص برداشت، تخصیص فتوسنتت ها، و عدم حساسیت به طول روز است. شاخص برداشت به وزن بالای گیاه اشاره دارد. در طول انقلاب سبز، گیاهانی که دانه های بزرگتری داشتند برای ایجاد بیشترین تولید انتخاب شدند. پس از پرورش انتخابی این گیاهان، آنها به طور مشترک ویژگی های دانه های بزرگتر را کسب کردند. این دانه های بزرگتر سپس باعث تولید بازده بیشتر دانه و افزایش وزن بالای گیاه شدند.

افزایش وزن بالای گیاهان باعث تخصیص بیشتر فتوسنتز به بخش های غذائی گیاه شده است. با حداکثر کردن قسمت دانه یا غذای گیاه، این گیاهان توانسته اند از فتوسنتز به شکلی کارآمدتر استفاده کنند، زیرا انرژی تولید شده در این فرآیند مستقیماً به قسمت غذایی گیاه منتقل می شود.

با پرورش انتخابی گیاهانی که به طول روز حساس نبودند، محققانی مانند بورلاگ توانستند تولید محصول را دو برابر کنند؛ چرا که این گیاهان محدود به نواحی خاصی از جهان بر اساس میزان نور قابل دسترس نبودند.

تأثیرات انقلاب سبز

به دلیل اینکه کودها اساساً با انقلاب سبز ممکن شدند، شیوه های کشاورزی برای همیشه تغییر کرد. واریته های با عملکرد بالا که در این زمان توسعه یافته اند، بدون کمک کودها نمی توانند به طور موفق رشد کنند.

آبیاری نیز نقش مهمی در انقلاب سبز داشت و این موضوع برای همیشه مناطقی که انواع مختلف محصولات می توانند در آن کاشته شوند را تغییر داد. به عنوان مثال، قبل از انقلاب سبز، کشاورزی به شدت محدود به مناطقی با بارندگی قابل توجه بود، اما با استفاده از آبیاری، آب می تواند ذخیره و به مناطق خشک تر منتقل شود که منجر به افزایش تولید محصولات در سطح کشور می شود.

علاوه بر این، توسعه واریته های با عملکرد بالا به این معنا بود که تنها چند گونه مثلاً برنج شروع به رشد کردند. به عنوان مثال، در هند، قبل از انقلاب سبز حدود ۳۰,۰۰۰ گونه برنج وجود داشت؛ در حالی که امروزه حدود ده گونه متمرکز بر تولید بیشتر وجود دارد. با ایجاد این همگنی در محصولات، نوع ها بیشتر در معرض بیماری ها و آفات قرار گرفتند زیرا انواع کافی برای مقابله با آن ها وجود نداشت. بنابراین برای حفاظت از این چند نوع، استفاده از سموم کشاورزی نیز افزایش یافت.

در نهایت، استفاده از تکنولوژی های انقلاب سبز به طور تصاعدی تولید غذای جهانی را افزایش داد. مکان هایی مانند هند و چین که زمانی از قحطی می ترسیدند، از زمان استفاده از برنج IR8 و سایر واریته های غذایی این مشکل را تجربه نکرده اند.

انتقادات از انقلاب سبز

همراه با منافع حاصل از انقلاب سبز، انتقادات متعددی نیز وجود دارد. اولین انتقاد این است که افزایش تولید غذا منجر به افزایش جمعیت در سطح جهانی شده است.

دومین انتقاد کلیدی این است که مکان هایی مانند آفریقا نتوانسته اند به طور محسوسی از انقلاب سبز بهره مند شوند. مشکلات اصلی در استفاده از این تکنولوژی ها در آنجا، عدم زیرساخت، فساد دولتی و ناامنی در کشورها است.

با وجود این انتقادات، انقلاب سبز برای همیشه روش کشاورزی در سطح جهانی را تغییر داده و به مردم بسیاری از کشورهای نیازمند برای افزایش تولید غذا کمک کرده است.